Of het nu bij AZ of Jong Oranje is, Ruben van Bommel is sterker dan ooit. Deze twintigjarige vleugelspeler, zoon van Mark van Bommel, is niet alleen een hoopvolle talent, maar een vaste waarde in elke opstelling. Zijn ontwikkeling is indrukwekkend, maar hij blijft kritisch op zichzelf. Dit is het verhaal van een jonge speler die nooit tevreden lijkt te zijn.
Een druk schema en geen klachten
Zonder klagen kwam Ruben deze week aan voor zijn zesde interlandperiode met Jong Oranje. Na de 1-0 nederlaag van AZ tegen Fortuna Sittard had hij weinig tijd om uit te rusten. Maar klagen? Daar doet Van Bommel niet aan. Sterker nog, hij spreekt met passie over de Zeister bossen. “Ik kom hier graag,” zegt hij vol enthousiasme. Zijn liefde voor het spel en het samenzijn met zijn teamgenoten straalt er vanaf.
Van Bommel is inmiddels een vaste waarde tijdens interlandperiodes. Trainer Michael Reiziger gelooft in hem en dat is wederzijds. Sinds zijn debuut in september 2023 speelt hij elke wedstrijd. “Ik kijk altijd uit naar deze momenten,” zegt de linksbuiten. Hij is absoluut niet jaloers op de vrije tijd van zijn medespelers die tijdens de interlandpauzes rust krijgen. “Nee, ik ben hier met plezier. Dat maakt het allemaal een stuk makkelijker,” voegt hij er met overtuiging aan toe.
Spelen is wat ik wil
Ruben voelt dat hij beter wordt naarmate de wedstrijden dichter op elkaar volgen. Terwijl veel topspelers zich beklagen over de drukke agenda, geniet hij van elke kans om te spelen. Dit seizoen kwam hij al tot meer dan negentig wedstrijden als betaald voetballer, inclusief de interlands. “We hebben nu een fase achter de rug waarin we Europees actief zijn. Ik ben daar goed doorheen gekomen, dus ik hoor je niet klagen,” stelt hij.
Het heeft allemaal te maken met zijn gedrevenheid en ambitie. Van Bommel hunkert naar succes. Hij wil het beste uit zichzelf halen en dat lijkt ook echt te lukken. Het mag duidelijk zijn: deze jongeling komt om te presteren, niet om te zitten. Iedere wedstrijd neemt hij deze spirit mee naar het veld.
De drang naar perfectie
Van Bommel heeft een veeleisend karakter. Hij is niet bang om dat toe te geven. “Je mag me best ongeduldig noemen, maar dan wel op een goede manier,” zegt hij met een knipoog. Deze zinsnede summier deert hem niet, integendeel. Het is een kracht. Hij wil meer, altijd meer.
Deze drang naar perfectie lijkt wel in zijn bloed te zitten. Met Mark van Bommel als vader, is de lat natuurlijk hoog gelegd. Maar iets zegt ons dat Ruben het niet anders wil. Hij wilt die verwachtingen waarmaken en zelf zelfs ver daarboven uitstijgen. Het is een spel van geduld en doorzetten, en die ingrediënten maakt hij moeiteloos.
Nu is de tijd om te stralen. Bakken met zelfvertrouwen en vastberadenheid. Hij is nog jong, maar de toekomst lonkt. Wie weet wat het voor deze Nederlandse belofte zal brengen. Met zijn zegetjes en volharding is hij een speler om in de gaten te houden. En dan is er nog die spreekwoordelijke eindstreep waarvoor hij gaat. Wie zegt dat jonge spelers niet gedurfd kunnen zijn? Ruben van Bommel is het levende bewijs dat vastberadenheid je naar grote hoogten kan brengen.
Het is duidelijk dat deze jongen geen genoegen neemt met minder. Fans en analisten waarachtige houden hem in de gaten. Is hij de volgende die de stap naar de top gaat maken? De zegetjes zijn in de maak, dus laten we samen dat verhaal afwachten.
