Wouter Goes schitterde weer eens tijdens de wedstrijd Go Ahead Eagles tegen AZ (0-3). De centrale verdediger was niet alleen defensief solide, hij scoorde ook een goal. Maar in blessuretijd werd hij met overdreven rood van het veld gestuurd. Terwijl hij alles gaf in de strijd tegen zijn tegenstanders, leek de scheidsrechter een persoonlijk vendetta tegen hem te hebben. Was die rode kaart wel terecht?
Goes is een atypische Nederlander die zijn tegenstanders met duwen en trekken uit balans probeert te krijgen. Dit gedrag leidt vaak tot frustraties bij zijn tegenstanders en zelfs tot kaarten van de scheidsrechter. In de verloren bekerfinale ontving hij bijvoorbeeld twee keer geel. Afgelopen zondag gaf Bas Nijhuis hem direct rood na een forse tackle. Was dat wel de juiste beslissing, of ging de scheidsrechter te ver?
Fysiek spel of spelbreker?
De stijl van Goes zorgt voor verdeeldheid. Enerzijds wordt hij gezien als de vervelende verdediger waar elke aanvaller een hekel aan heeft. Anderzijds heeft hij laten zien dat niet alleen zijn verdedigende kwaliteiten, maar ook zijn aanvallende inbreng waardevol is. Hij scoorde tegen Go Ahead Eagles als revanche voor de bekernederlaag. En zijn aanvallende kracht bij standaardsituaties is niet te onderschatten.
Het was opmerkelijk dat dezelfde scheidsrechter, Bas Nijhuis, die gewoonlijk ruimte biedt voor fysiek spel, nu zo hard ingreep. Tijdens de wedstrijd gaf hij de spelers de vrijheid om te duwen en trekken, terwijl hij Goes juist met een rode kaart naar de kleedkamer stuurde. Is er sprake van inconsistentie? Dit type spelers is cruciaal voor het voetbal, zeker als je de fysieke aanpak waardeert.
Voetbal is een fysieke sport. Duwen, trekken en zelfs trash talk maken het spel spannend. Als Goes de grenzen opzoekt, dan is het aan de scheidsrechter om dat aan te geven. Maar zou het niet eerlijker zijn als scheidsrechters een grotere vrijheid toekennen aan verdedigers zoals Goes? Want aan de andere kant moet Goes wel leren waar de grens ligt.
De reacties op Goes
Goes heeft inmiddels een reputatie opgebouwd als ‘de irritante verdediger’. Dat terwijl vergelijkbare spelers zoals Sergio Ramos en Virgil van Dijk juist bewonderd worden om hun spel. Terwijl Goes als een spook wordt behandeld, schreeuwen dezelfde supporters om meer van dat ‘vechtvoetbal’. De inconsistentie hierin is opvallend en doet vragen rijzen over de aanpak van scheidsrechters in Nederland.
Internationale fans worden gek van deze types spelers. In andere competities worden ze vaak geprezen. Kijk naar Spanje, waar spelers zoals Goes het voorbeeld zijn van wat verdedigen in het moderne voetbal betekent. Die ‘vervelende’ spelers zorgen ervoor dat het spel aantrekkelijk blijft. Ze maken wedstrijden spannend en dat is waar het allemaal om draait.
Goes moet groeien in zijn spel, dat is duidelijk. Hij heeft nog veel te leren. Maar hopelijk blijft hij trouw aan zijn harde aanpak die hem uniek maakt. Immers, zonder zijn vechtlust zou hij niet op het niveau spelen waarop hij nu acteert. De kritiek op hem kan hem alleen maar sterker maken. En dat moeten we als supporters waarderen.
De rol van de scheidsrechters
Het is aan de scheidsrechter om de wedstrijd eerlijk en veilig te laten verlopen. De huidige VAR-systemen en assistenten moeten hierop inspelen. Scheidsrechters hebben de taak om fysiek spel te begeleiden, zonder het aan de spelers zelf over te laten. De rode kaart voor Goes roept vragen op: waar ligt de grens? Waarom wordt de ene speler bestraft en de ander niet? Het lijkt soms willekeurig.
In 2010 zagen we hoe Nederland met een soortgelijke vechtmentaliteit de finale van het WK bereikte. Toen was er ook veel kritiek, maar uiteindelijk leidde deze tactiek tot succes. De scheidsrechters moeten echter leren de juiste balans te vinden. We willen fysiek voetbal, maar niet ten koste van de veiligheid van de spelers.
Goes is een speler die de potentie heeft om door te groeien naar de absolute top. Hij moet blijven streven naar winst, zijn karakter behouden en zijn snelheid en wendbaarheid benutten. De drie punten zijn altijd het belangrijkst. Zijn stijl van spelen is niet voor iedereen, maar dat maakt hem juist interessant.
In de ogen van velen is er maar één conclusie: een speler zoals Wouter Goes is een aanwinst voor de sport. De discussie over zijn speltype en de reacties daarop zal voortduren. En dat is misschien wel waar het allemaal om draait in het voetbal. Laten we genieten van de diversiteit die spelers zoals Goes meebrengen. Dit maakt het spel nog mooier en onvoorspelbaarder.
