Marco van Basten en Wesley Sneijder hebben in het Ziggo Sport-programma Rondo fel uitgehaald naar AZ-verdediger Wouter Goes na het duel tussen Sparta en AZ. Scheidsrechter Danny Makkelie greep in na meerdere momenten van duwen en trekken, waarbij Goes een hoofdrol speelde. De analisten storen zich aan de manier waarop de jonge verdediger zich in de fysieke duels presenteerde en aan zijn reactie zodra hij zelf wordt geraakt.
Van Basten en Sneijder uitermate kritisch
In Rondo stond het incident centraal waarin Goes tijdens spelhervattingen voortdurend de fysieke grens opzocht. Van Basten noemde het gedrag opvallend: volgens hem probeert de AZ’er op de verkeerde momenten stoer over te komen en zoekt hij te nadrukkelijk de confrontatie. Zodra hij zelf een duwtje krijgt, overdrijft hij de impact, zo luidde de kritiek. In Van Bastens ogen hoort bij hard spelen ook het nemen van fysieke tegenstand; anders verlies je respect bij tegenstanders en publiek.
Sneijder sloot zich daarbij aan en benadrukte vooral het aspect van respect. Hij wees op de tegenstander in kwestie: Bruno Martins Indi. De verdediger van AZ, met een verleden als international en deelnemer aan het WK 2014, verdient volgens Sneijder een andere benadering. Hij vindt dat een jonge speler als Goes zijn grenzen mag opzoeken, maar wel met eerbied voor ervaren krachten en zonder toneelstukjes wanneer het duel stevig wordt.
Wat gebeurde er bij Sparta – AZ?
Tijdens spelhervattingen, met name vrije trappen en corners, raakten meerdere spelers met elkaar in de clinch. Goes zocht fel het lichaam van zijn directe tegenstander op, waarop Makkelie moest ingrijpen om het geduw en getrek te stoppen. De scheidsrechter riep betrokken spelers tot de orde en floot voor het aanhoudende vasthouden. Het leidde niet alleen tot irritaties op het veld, maar ook tot stevige discussies aan de analysetafel.
Het voorval staat niet op zichzelf. In de Eredivisie is regelmatig discussie over fysieke strijd in het zestienmetergebied: wat is toelaatbare fysiek, en wat is simpelweg vasthouden of hinderen? De grens is soms diffuus en hangt af van positie, intensiteit en timing. Daardoor ontstaat vaak frustratie bij spelers en trainers, en wantrouwen bij publiek zodra een fluitsignaal een kans of doelpunt wegneemt.
Oproep tot strakker fluiten
Van Basten vindt dat de arbitrage duidelijker en strenger moet optreden. In zijn optiek zou de regel simpel moeten zijn: bij spelhervattingen handen thuis, en bij vasthouden direct fluiten. Zo ontstaat helderheid voor aanvallers en verdedigers, en voorkom je dat spelers de grens blijven opzoeken. Het sluit aan bij internationale richtlijnen van de spelregels, waar vasthouden expliciet is verboden en strafbaar is met een vrije trap of strafschop, afhankelijk van de locatie.
De praktijk is echter weerbarstig. Scheidsrechters proberen consequent te zijn, maar elk duel is anders. Er is een verschil tussen positioneel contact en duidelijk trekken aan shirt of arm. Bovendien speelt de rol van de VAR mee bij strafschopsituaties, waardoor de lat voor het ingrijpen soms hoger ligt. Desondanks groeit de roep om meer voorspelbaarheid, zodat spelers weten waar ze aan toe zijn en supporters begrijpen waarom er wel of niet wordt gefloten.
De positie van Wouter Goes
Goes geldt als een talentvolle verdediger uit de AZ-opleiding, die het fysieke aspect van het spel niet schuwt. Dat is in de kern een kwaliteit, zeker voor een centrale verdediger die duels moet winnen en initiatief wil nemen. Tegelijk vraagt het hoogste niveau om balans: slim positioneren, zuiver timing, en de controle bewaren als de tegenstander reageert. Juist dát onderdeel lag bij Rondo onder het vergrootglas. De boodschap van de analisten: als je het gevecht kiest, blijf dan ook staan als het een keer terugkomt, en laat je niet verleiden tot theater.
De kritiek kan voor een jonge speler ook een leermoment zijn. In de Eredivisie word je snel gelezen: als tegenstanders merken dat je fel bent in het uitdelen maar kwetsbaar in het incasseren, zullen ze daarop inspelen. Bovendien houden scheidsrechters zulke spelers vaker extra in de gaten. Dat kan gevolgen hebben voor de manier waarop duels worden beoordeeld, en op termijn zelfs voor het aantal kaarten dat je oploopt.
Respect in het duel
Sneijder legde de nadruk op verhoudingen binnen het veld. Tegenover je staat een ervaren prof met een indrukwekkend cv; neem die status mee in je benadering. Dat pleidooi raakt aan een breder thema: respect tussen generaties. Jong talent mag ambitieus zijn en grenzen verkennen, maar hoort tegelijkertijd de beroepscode te bewaken. Daarin past geen overacting of provocaties die de wedstrijd uit de hand laten lopen.
Het punt van Sneijder past in de huidige discussie over gedragscode in het profvoetbal. Emotie hoort bij het spel, maar spelers en trainers vragen steeds vaker om duidelijke kaders: wanneer is een duel hard maar fair, en wanneer gaat het over in onsportiviteit? Een eenduidige lijn helpt, ook voor de beeldvorming van de competitie.
De rol van de scheidsrechter
Makkelie, een van de meest ervaren arbiters in Nederland, koos ervoor om direct in te grijpen. Dat is in lijn met de tendens om al in een vroeg stadium signalen af te geven: stop met vasthouden, speel de bal en win je duel op techniek en positionering. Zulke interventies moeten het aantal grimmige situaties beperken en de continuïteit van het spel bevorderen. Het blijft echter balanceren tussen laten voetballen en tijdig fluiten om erger te voorkomen.
Voor de arbitrage ligt er een communicatieopgave: duidelijk maken wat wel en niet kan, vooraf en tijdens de wedstrijd. Spelers weten dan dat consequent vasthouden onherroepelijk wordt bestraft, en dat aanstellerij geen voordeel oplevert. Dat werkt de-escalerend en vergroot de sportieve waarde van duels in en rond de zestien.
Hoe nu verder voor AZ en Goes?
Bij AZ zal het incident ongetwijfeld intern worden besproken. Voor een talent als Goes is dit een moment om de balans op te maken: fel zijn, ja; maar ook controle houden, niet over de schreef gaan en het spel niet stil laten vallen door eigen gedrag. Trainers hameren vaak op lichaamstaal, timing en het vermijden van onnodige risico’s bij spelhervattingen. Als die lessen worden meegenomen, kan de scherpe rand een voordeel blijven zonder dat het ten koste gaat van de ploeg.
Publieke kritiek van grootheden als Van Basten en Sneijder weegt zwaar, maar hoeft niet destructief te zijn. Het kan ook dienen als prikkel. Wie op topniveau wil slagen, leert sneller van scherpe feedback dan van zachte woorden. Voor AZ telt vooral dat het team bij standaardsituaties minder kwetsbaar is en minder met de scheidsrechter bezig is. Dat maakt het makkelijker om de focus op voetbal te houden.
Conclusie en vooruitblik
De felle woorden in Rondo maken één ding duidelijk: de grens tussen stevig en onsportief ligt onder een vergrootglas. Van Basten en Sneijder vinden dat Goes die grens overschreed door te zoeken naar fysiek overwicht en daarna te snel neer te gaan. Hun oproep aan de arbitrage is helder: strenger en consequenter fluiten bij vasthouden, vooral bij spelhervattingen. Voor Goes ligt er een kans om te laten zien dat hij uit de kritiek leert en zijn fysieke kracht combineert met volwassenheid in het duel.
In de komende weken zal blijken of het gedrag op het veld verandert, of de arbitrage de lijn doortrekt en of AZ geslepen maar sportief blijft in de strijd om de punten. Eén ding staat vast: met de camera’s en analisten scherp gericht op dit onderwerp, krijgt elke schermutseling in het strafschopgebied extra lading.
