Wout Weghorst heeft zaterdagavond tijdens Ajax – Excelsior veel kwaad bloed gezet bij het thuispubliek. De spits kreeg halverwege de eerste helft een gele kaart na een opstootje zonder bal in de buurt, en reageerde daarna met opvallend veel theater richting de scheidsrechter. Dat leidde tot stevige kritiek, vooral op sociale media. De VAR greep niet in voor een zwaardere straf, wat de ophef nog verder aanwakkerde.
Het incident
Na ongeveer een kwartier spelen raakte Weghorst in een felle duw- en trekpartij verwikkeld met Excelsior-aanvoerder Casper Widell. De bal was op dat moment niet in de buurt, maar het duel escaleerde wel. Weghorst plaatste beide handen in het gezicht van Widell, die direct naar de grond ging. Scheidsrechter Joey Kooij stond er kortbij en gaf meteen een gele kaart aan de Ajax-spits.
De beslissing leek op het veld weinig discussie te laten: onnodig contact, zonder bal en op een kwetsbare plek. Dergelijk gedrag wordt doorgaans gezien als onsportief en staat minimaal op geel. Dat oordeel werd langs de lijn en in de commentaarpositie snel gedeeld.
De reactie van Weghorst
Waar de overtreding op zichzelf al irritatie opriep, was het vooral de manier waarop Weghorst reageerde die de gemoederen hoog deed oplopen. Hij liep verontwaardigd op Kooij af, met wijdse armgebaren en een vragende houding, alsof hij niet begreep waarom hij was bestraft. Toen Widell weer overeind kwam, probeerde de spits te illustreren dat het slechts om een klein duwtje ging. Hij legde zijn handen op de buik van de verdediger, alsof hij wilde zeggen: zo erg was het toch niet? Daarna droop hij zichtbaar geïrriteerd af.
Het theatrale karakter van die reactie viel verkeerd bij veel supporters. In een wedstrijd waarin controle en rust nodig zijn, vonden velen het optreden van de spits vooral onnodig en afleidend. Voor de ploeg betekende het bovendien een vroeg risico: een spits op geel is in intensieve duels extra kwetsbaar, zeker als het duel fysiek blijft.
Beslissing van scheidsrechter en VAR
De vraag die meteen opdook: was geel genoeg? Onder de spelregels kan contact met het gezicht als gewelddadig worden beoordeeld, zeker als er sprake is van kracht of agressieve intentie. Dat is vaak een rode kaart. De scheidsrechter besloot dat het in dit geval om onsportief gedrag ging en niet om geweld; daarom bleef het bij geel. De VAR keek mee, maar zag geen overduidelijk bewijs om die beoordeling te overrulen en dus bleef de beslissing staan.
Voor een deel van het publiek was dat moeilijk te verteren. In de ogen van critici had het omhoogduwen met beide handen richting het gezicht van de tegenstander zwaarder kunnen worden bestraft. Anderen vonden dat geel volstond, omdat de duw niet hard genoeg zou zijn geweest voor een directe rode kaart. Het bleef daarmee grijs gebied, maar de emotie overheerste boven de nuance.
Felle reacties op X
Op X stroomden de reacties in de minuten en uren na het incident binnen. Het sentiment was overwegend negatief. Veel Ajax-fans ergerden zich aan de manier waarop Weghorst zijn frustratie toonde. Meerdere gebruikers noemden zijn gedrag “onprofessioneel” en “overbodig”, en pleitten voor een plek op de bank als dit zich herhaalt. “Je helpt je ploeg hier niet mee”, was een veelgehoorde conclusie.
Een aantal supporters ging nog scherper in de bewoordingen. Sommigen vonden dat hij vaker met emoties dan met rendement opvalt, en dat zijn manier van reageren de ploeg in de steek laat. Anderen spraken de hoop uit dat de trainer sneller voor een andere spits kiest als dit gedrag aanhoudt. Hoewel de toon soms hard was, was de rode draad duidelijk: er is bij delen van het Ajax-publiek weinig begrip voor wat zij zien als onnodig theater na een terechte kaart.
Achtergrond: verwachtingen rond Weghorst
Weghorst kwam naar Ajax met de reputatie van een vechter: een spits die meters maakt, duels opzoekt en een elftal op sleeptouw kan nemen met energie en inzet. Zulke profielen zijn geliefd als de ploeg het moeilijk heeft, maar ze vragen ook om balans. Waar felheid het team kan optillen, kan overdrive averechts werken. Een gele kaart vroeg in de wedstrijd vergroot het risico en dwingt tot voorzichtigheid, zeker in een rol waarin fysiek spel onderdeel is van het pakket.
De verwachtingen bij Ajax zijn, zeker na een periode met wisselende resultaten, groot en precair tegelijk. Supporters willen zien dat hun ploeg slim, dominant en gedisciplineerd speelt. Incidenten die de focus verleggen naar randzaken – zoals een emotionele uitbarsting na een terechte beslissing – staan haaks op dat verlangen. Dat verklaart een deel van de scherpe reacties: de marge voor frictie is klein, de roep om controle klinkt luid.
Wat betekent dit voor Ajax?
Op korte termijn kan de staf dit moment aangrijpen voor een gesprek over grensbewaking: wel agressief zijn, niet roekeloos; wel aanwezig zijn, niet provoceren. Voor Weghorst zelf is het zaak de lijn te vinden tussen beleving en beheersing. Kaarten stapelen zich op, en een volgende overtreding kan bij een al opgelegde waarschuwing snel tot problemen leiden. In een drukke fase van de competitie kan Ajax een schorsing of onnodige ondertal-situatie missen als kiespijn.
Sportief is de vraag wat de technische staf kiest als de emoties blijven oplaaien. Concurrentie in de voorhoede is in principe gezond, en de roep om andere opties wordt luider wanneer het publiek het vertrouwen verliest. Dat betekent niet dat er direct ingegrepen moet worden, maar wel dat het dossier-Weghorst aandacht vraagt: zijn meerwaarde staat of valt met zijn balans tussen strijd en slimheid.
Bovendien brengt dit soort voorvallen extra druk met zich mee. Tegenstanders weten dat een prikkel genoeg kan zijn om de vlam in de pan te doen slaan. Dan is kalmte goud waard: de beste reactie is vaak een doelpunt of een slimme loopactie waardoor een medespeler scoort. Precies die bijdrage verwachten fans op dit niveau.
De rol van de arbitrage
De keuze voor geel en het uitblijven van een VAR-ingreep zullen nog even onderwerp van gesprek blijven. Het raakt aan een breder debat in het voetbal: wanneer is contact richting het gezicht geel en wanneer rood? De richtlijn is helder, de toepassing blijft casuïstisch. Dat vraagt om consistentie én om begrip bij spelers voor de grens die scheidsrechters trekken. Weghorst’ reactie hielp niet om dat begrip te tonen, en daarmee niet om de discussie te sussen.
Samenvatting en vooruitblik
De optelsom van het voorval is duidelijk: een terechte gele kaart, een overdreven reactie, boze supporters en een VAR die niet ingreep. Voor Weghorst en Ajax ligt hier een leerpunt. De spits wil gezien worden als aanjager, maar moet voorkomen dat hij de ploeg opzadelt met onnodige risico’s. In de komende weken zal blijken of de balans terugkeert: strijdlust met verstand, intensiteit zonder incidenten. Als dat lukt, kan de energie van Weghorst een plus zijn. Als het misgaat, blijven irritatie en kaarten het onderwerp – en daar wordt niemand bij Ajax beter van.
