Wout Weghorst is op dit moment, na trainer John Heitinga, de meest besproken naam bij Ajax. De Oranje-international trok de afgelopen week veel aandacht naar zich toe en volgens ingewijden werkt dat in zijn voordeel: binnen de selectie en staf staat hij stevig op zijn plek, en daar lijkt voorlopig weinig aan te veranderen.
Transferbalans op de laatste dag
Op de slotdag van de zomerse transferperiode voerde Ajax nog een reeks kostbare deals door. Er kwam geld binnen met een dubbele transfer richting Sunderland: Brian Brobbey en Bertrand Traoré maakten de overstap naar de Premier League-club. Daarmee werd financiële ruimte gecreëerd, maar sportief leverde het ook vragen op over de invulling van de aanvalslinie in Amsterdam.
Tegelijkertijd investeerde Ajax gericht in versterking voor de voorhoede. Kasper Dolberg werd losgeweekt bij Anderlecht voor een transfersom van tien miljoen euro. De Deense spits, die in het verleden al in het shirt van Ajax excelleerde, tekende voor vier jaar. Met een jaarsalaris van circa 3,5 miljoen euro komt het totale prijskaartje van de deal uit rond de 24 miljoen euro gedurende de contractlooptijd. Het is een duidelijk signaal dat Ajax het profiel en de ervaring van Dolberg hoog aanslaat en hem ziet als directe meerwaarde voor de selectie.
Dolberg keert terug: verwachtingen en risico’s
De rentree van Dolberg is meer dan een nostalgische zet. Ajax haalt met hem een spits binnen die bekend is met de clubcultuur en de eisen die in de Johan Cruijff Arena gelden. In zijn eerdere periode in Amsterdam liet Dolberg zien te beschikken over techniek, diepgang en afwerking. Tegelijkertijd is het geen garantie op directe basisplaatsen: de concurrentie voorin is stevig en de ploeg draait onder Heitingga op duidelijke patronen waarin de spits een specifieke rol vervult.
Met het vertrek van Brobbey schuift de pikorde in de aanval wel automatisch door. De logische verwachting is dat Dolberg in de komende weken zijn minuten krijgt en op termijn serieuze aanspraak maakt op een basisplek. Maar wie de huidige verhoudingen bekijkt, ziet dat de lat hoog ligt: het collectief functioneert mede dankzij de arbeid en het profiel van Weghorst als balvast aanspeelpunt en ruimte-maker voor mensen om hem heen.
Weghorst onder Heitinga: rol, cijfers en status
Volgens analisten is er op dit moment weinig reden om te tornen aan de positie van Weghorst in de punt van de aanval. Zijn bijdrage gaat verder dan doelpunten en assists. Hij sleurt, zet druk, trekt verdedigers uit positie en fungeert als eerste verdediger zodra Ajax de bal verliest. Binnen het huidige Ajax is dat fundament belangrijk geweest om stabiliteit in het spel te brengen. Dat vertaalt zich in ‘indrukwekkende cijfers’, zo wordt uit de staf nagefluisterd: hoge intensiteit, veel gewonnen duels en een rol in de opbouw die de creatieve spelers in stelling brengt.
Opvallend is dat dit precies aansluit bij de voorkeur van John Heitinga. Onder de huidige trainer speelt Weghorst vrijwel standaard. Waar hij bij eerdere coaches nog wel eens wisselde tussen basis en bank, is er nu sprake van vertrouwen en continuïteit. En zolang dat gevoel over en weer blijft, is er voor concurrenten vooral sprake van een jacht op vorm en inpassing, niet op een afgedwongen revolutie in de basis elf.
Verbeek: lof voor de waarde, kritiek op de maniertjes
Voormalig trainer Gertjan Verbeek kijkt tegelijkertijd met waardering én scepsis naar de spits. Tegenover Sportnieuws is hij duidelijk: hij begrijpt goed dat Heitinga in Weghorst gelooft en vindt ook dat de international het op basis van prestaties verdient om te spelen. “Ik kan echt wel begrijpen dat hij één van de spelers is in wie Heitinga het ziet zitten,” stelt Verbeek. “Onder Heitinga speelt ‘ie altijd. Dat is bij andere trainers weleens anders geweest.”
Over de hiërarchie in de spits is Verbeek helder: de komst van Dolberg verandert volgens hem niets aan de status van Weghorst. “Als Dolberg terugkomt, dan speelt Weghorst ook. Als je zóveel betekent voor Ajax op dit moment, de cijfers zijn indrukwekkend. Hij functioneert als een van de besten binnen dat team, dus die gaat er niet gauw uit.”
Toch plaatst Verbeek kanttekeningen bij het voorkomen van de spits. “Nee, ik vind hem niet echt. Het is allemaal overacting, dat geeft weinig vertrouwen. Wout is niet authentiek. Alles wat hij doet, is namelijk met een bedoeling, zo lijkt het. Daar vinden veel mensen wat van.” Het is een kritiek die vaker opduikt rond Weghorst: zijn extraverte manier van coachen in het veld, zijn gebaren richting publiek en scheidsrechters, en het opzoeken van de grens in duels. Voorstanders noemen het topsportmentaliteit; tegenstanders ervaren het als theatraliteit.
Concurrentie en keuzes in de punt van de aanval
De vraag die Ajax bezighoudt, is hoe Heitinga het evenwicht bewaart tussen de werklust van Weghorst en de finesse van Dolberg. Beide spitsen brengen iets unieks. Dolberg is in kleine ruimtes verfijnd en kan met één aanraking het verschil maken; Weghorst is de boegbeeldspits die het elftal in de duels trekt en een herkenbaar tactisch ankerpunt vormt. De komende weken zullen daarom vermoedelijk in het teken staan van doseren, uitproberen en afstemmen.
Ook qua rolverdeling is er denkwerk nodig. Speelt Ajax met een vaste nummer negen en roteert Heitinga op basis van tegenstanders? Of zoekt hij naar manieren om beiden in hetzelfde elftal te laten functioneren, bijvoorbeeld door Dolberg iets meer uit de spits te laten spelen of met twee spitsen te experimenteren in fases van een wedstrijd? De keuze heeft impact op het drukzetten, de bezetting rond de zestien en de manier waarop de flankspelers worden benut.
Financiële prikkel en sportieve noodzaak
Dat Ajax een totaalpakket van circa 24 miljoen euro voor Dolberg op tafel legt, onderstreept de ambitie om meteen te presteren. Tegelijkertijd dwingt zo’n investering tot zorgvuldigheid: een grote aankoop hoeft niet meteen de eerste spits te zijn als het elftal in de huidige samenstelling goed functioneert. Voorlopig lijkt de club die lijn te volgen. De inkomsten uit de dubbele transfer naar Sunderland boden ruimte, maar de sportieve balans blijft leidend in de keuzes van Heitinga.
Vooruitblik: druk op prestaties, ruimte voor nuance
De discussie rondom Weghorst en Dolberg zal nog wel even aanhouden, al is de teneur duidelijk: Heitinga kiest voor continuïteit en resultaat. Verbeek verwoordt de consensus onder veel analisten: zo lang Weghorst het elftal beter maakt, is zijn plek veilig. Dolberg zal zijn moment moeten grijpen, wanneer dat komt. Voor Ajax is dat geen luxeprobleem, maar een gewenste vorm van concurrentie die het prestatieniveau omhoog kan stuwen.
De komende weken moet blijken hoe snel Dolberg zijn oude automatismen terugvindt en in hoeverre Heitinga bereid is het elftal om te vormen om beide spitsen optimaal te benutten. Tot die tijd is de boodschap eenvoudig: Weghorst staat, Ajax draait, en de nieuwkomer krijgt de tijd om aan te haken. Als de cijfers en het spelbeeld zo blijven, is de conclusie onontkoombaar: wie het verdient, speelt. En op dit moment is dat — in de ogen van trainer en critici — vooral Wout Weghorst.
