AZ-verdediger Wouter Goes stond zondag opnieuw in het middelpunt van de discussie. In het duel met Sparta hield hij spits Tobias Lauritsen meerdere keren vast bij spelhervattingen. Scheidsrechter Danny Makkelie greep pas laat in en dat leidde tot felle reacties in de studio én op sociale media. De kern van het debat: hoe streng moet er worden opgetreden tegen vasthouden in het strafschopgebied, en wat is de rol van de scheidsrechter in zulke situaties?
Wat er precies gebeurde
Rond corners en vrije trappen zocht Goes regelmatig het fysieke duel op met Lauritsen, de lange spits van Sparta. Daarbij ging het meerdere keren over de grens: vasthouden, blokkeren en omarmen om de loopactie eruit te halen. Makkelie stond er vaak dicht bovenop, maar hield de kaarten aanvankelijk op zak. Pas in de slotfase kreeg Goes geel, terwijl het vasthouden al eerder zichtbaar was geweest.
Opvallend was ook een moment waarop Makkelie Goes kort aanraakte om ruimte te creëren. Dat riep meteen de vraag op: mag een scheidsrechter een speler überhaupt aanraken? Formeel is daar terughoudendheid op zijn plaats. Bekend is wel dat arbiters in de praktijk soms fysiek tussenbeide komen om spelers uit elkaar te halen of om snel orde te scheppen. Dat blijft echter een grijs gebied waar meningen over uiteenlopen.
Kieft vindt dat er eerder ingegrepen had moeten worden
Analist Wim Kieft kon zijn verbazing niet verbergen. Volgens hem had de referee het spel al veel eerder moeten stilleggen en Goes duidelijk moeten waarschuwen of bestraffen. Kieft benadrukte dat het niet ging om één incident, maar om een patroon door de wedstrijd heen. In zijn ogen hoort consequente vasthouderij sneller en strenger te worden afgestraft, zeker als de scheidsrechter het spel van dichtbij volgt.
Bij Studio Voetbal werd ook gewezen op de onhandigheid van het fysieke duwtje van Makkelie richting Goes. Het onderstreepte hoe gespannen de situatie was en hoe lastig het soms is om de controle te houden wanneer spelers blijven trekken en duwen voordat de bal in het spel is.
Van Hooijdonk: laat de corner eerst nemen
Pierre van Hooijdonk pleitte voor een andere aanpak rond spelhervattingen. In plaats van vooraf te waarschuwen en te praten, zou de scheidsrechter volgens hem beter kunnen wachten totdat de bal wordt getrapt. Vervolgens kun je, op basis van wat er dan gebeurt, fluiten voor een overtreding: vrije trap voor de verdediging of een penalty als een aanvaller onreglementair wordt vastgehouden.
Die benadering heeft volgens Van Hooijdonk twee voordelen. Ten eerste voorkom je dat spelers de scheidsrechter ‘bespelen’ in de aanloop naar de corner. Ten tweede creëer je duidelijkheid: wie over de schreef gaat op het moment suprême, wordt direct bestraft. Het moet volgens hem gaan om consequentie en voorspelbaarheid.
Sociale media verdeeld, maar hard van toon
Op X (voorheen Twitter) liep het al snel hoog op. Een deel van de reacties juichte toe dat Goes eindelijk werd “aangepakt” na weken waarin hij volgens critici te ver ging in het fysieke spel. Anderen vonden dat de grens werd overschreden met persoonlijke aanvallen en oproepen tot zware straffen. De strekking: de irritatie over vasthouden en getouwtrek in de zestien leeft breed, maar de manier waarop erover wordt gesproken ontspoort soms.
Ook de beslissing van Makkelie om pas laat geel te geven, kreeg kritiek. Waarom pas in de laatste minuten, terwijl het probleem al langer zichtbaar was? Tegelijkertijd konden sommigen zich wel vinden in het idee dat de scheidsrechter geen toneel vooraf moet maken bij corners, maar het spel laat hervatten en vervolgens hard ingrijpt als het misgaat.
Wie is Wouter Goes?
Wouter Goes is een talent van AZ, opgeleid in de eigen jeugd en gezien als een moderne verdediger: fysiek sterk, fel in de duels en comfortabel aan de bal. Hij is nog jong en maakt, zoals veel verdedigers in de Eredivisie, zijn leercurve in het hoogste elftal. Zijn manier van verdedigen is soms op het randje, zeker bij spelhervattingen. Daar botsen twee stromingen: de ene ziet het als slim en stevig spelen, de andere als tegen het reglement en soms over de schreef.
Voor een jonge verdediger is de grens zoeken en bewaken onderdeel van het vak. Scheidsrechters en tegenstanders reageren daar op, en die feedback bepaalt vaak hoe snel een speler zich aanpast. De commotie van dit weekend zal hij ongetwijfeld meenemen in zijn ontwikkeling.
De regels en de praktijk
Vasthouden, trekken en blokkeren zijn volgens de spelregels niet toegestaan. Al jaren hameren nationale bonden en internationale organisaties erop dat arbiters hier strenger tegen moeten optreden, vooral in en rond het strafschopgebied. Tegelijk weten spelers dat er bij corners veel gebeurt buiten het zichtveld van de camera of de arbiter, en wordt er voortdurend aan grenzen gemorreld.
Voor scheidsrechters is het balanceren. Te vroeg en te vaak ingrijpen haalt het tempo uit de wedstrijd en leidt tot eindeloze discussies; te laat ingrijpen wekt de schijn van willekeur. De ideale lijn is helder en consequent: spelers vooraf duidelijk maken wat kan en niet kan, en na de trap direct fluiten als een overtreding zichtbaar is. Dat verhoogt de voorspelbaarheid en vermindert de chaos in de zestien.
Het aanraken van spelers door een scheidsrechter blijft gevoelig. In principe hoort een arbiter verbaal te sturen en afstand te bewaren. Alleen bij het sussen van verhitte situaties wordt soms fysiek gescheiden, maar dat moet altijd kort en terughoudend zijn. Het moment met Goes laat zien hoe dun die lijn is.
Wat betekent dit voor AZ en de Eredivisie?
Voor AZ komt er ongetwijfeld extra aandacht voor gedrag bij spelhervattingen. Tegenstanders en arbiters kijken scherper naar wat Goes en zijn collega-verdedigers doen in de zestien. Dat kan leiden tot meer fluitsignalen en kaarten als er niet snel wordt bijgestuurd. Trainers besteden op het trainingsveld vaak aparte tijd aan het verdedigen van corners, juist om het risico op strafschoppen of gele kaarten te verlagen.
Breder gezien is dit een signaal voor de hele competitie. Als de arbitrage de lat hoger legt bij vasthouden, moeten verdedigers hun timing en positionering verbeteren en minder leunen op trekken of blokkeren. Aanvallers zullen dat spel proberen uit te lokken en de grens opzoeken om voordeel te forceren. De komende weken wordt duidelijk of deze wedstrijd een trendbreuk inluidt, of een incident blijft dat vooral veel stof deed opwaaien.
Kern en vooruitblik
De commotie rond Wouter Goes en Danny Makkelie raakt een bekend pijnpunt in het moderne voetbal: hoe ga je om met het voortdurende getrek en geduw bij corners en vrije trappen? Analisten vragen om duidelijkheid en strengere handhaving, terwijl de scheidsrechter de wedstrijd wil laten lopen zonder in elke situatie de hoofdrol te spelen. De balans vinden is lastig, maar noodzakelijk om discussies te temperen.
Voor Goes ligt er een simpele opdracht: aanpassen en de grens respecteren. Voor arbiters geldt hetzelfde: consequent fluiten en snel, helder communiceren. Als beide partijen die lijn vasthouden, wordt het een stuk duidelijker voor spelers, coaches en fans. De eerstvolgende wedstrijden van AZ zullen laten zien of de boodschap is aangekomen.
Wat vind jij: is Wouter Goes vooral een talentvolle verdediger die het randje opzoekt, of gaat hij te vaak over de schreef?
