FSV Mainz stapt naar de federale rechtbank in het slepende geschil met Anwar El Ghazi. De Bundesliga-club verloor eerder twee rechtszaken over het ontslag van de buitenspeler, dat volgde op pro-Palestijnse uitingen op zijn Instagramaccount. De rechter oordeelde twee keer dat het ontslag niet rechtsgeldig was en dat de vrijheid van meningsuiting in deze kwestie zwaarder weegt dan het werkgeversbelang. Mainz moet de 30-jarige aanvaller daarom ongeveer 2,7 miljoen euro aan achterstallig salaris betalen, maar probeert dat oordeel nu op het hoogste juridische niveau aan te vechten.
Achtergrond van het conflict
Het conflict ontstond na socialemediaberichten van El Ghazi in de nasleep van de aanval van Hamas in 2023. Mainz zag die uitingen destijds als onverenigbaar met de waarden en het beleid van de club en greep in richting de speler. Het leidde uiteindelijk tot een beëindiging van de samenwerking. El Ghazi bestreed dat besluit meteen. Hij stelde dat hij handelde binnen de grenzen van de vrije meningsuiting en dat een onmiddellijke beëindiging van zijn contract niet proportioneel was.
De juridische strijd werd daarmee een principiële zaak. De kernvraag: hoe ver reikt de vrijheid van meningsuiting van een werknemer in de sport, en welke grenzen mag een werkgever stellen aan uitingen die buiten het speelveld plaatsvinden? De rechter koos in dit dossier de kant van de speler en maakte duidelijk dat de drempel voor ontslag op staande voet hoog ligt, zeker als het om persoonlijke uitingen gaat.
De juridische route tot nu toe
In augustus 2024 kreeg El Ghazi voor het eerst gelijk. De rechtbank vond dat het ontslag niet voldeed aan de eisen die in het arbeidsrecht worden gesteld aan een onmiddellijke beëindiging van een contract. Mainz ging tegen dat oordeel in beroep, maar ook in die volgende ronde bleef het vonnis in stand. In november werd bevestigd dat de club verplicht is de achterstallige salarissen uit te betalen. Het ging om een groot bedrag: naar schatting 2,7 miljoen euro aan loon dat volgens de rechter alsnog moest worden voldaan.
De rode draad in de uitspraken: de persoonlijke uitingen van de speler wogen in deze context zwaarder dan het belang van de club om daar gevolgen aan te verbinden in de vorm van ontslag. De rechtbanken gaven daarbij aan dat kritiek of steunbetuigingen op sociale media, hoe gevoelig ook, niet zonder meer voldoende zijn voor een directe beëindiging van een arbeidsovereenkomst.
Waarom Mainz toch verder procedeert
Opvallend is dat de clubleiding aanvankelijk liet weten het oordeel te respecteren. De voorzitter benadrukte destijds dat Mainz de beslissing van de rechter zou accepteren, ook al was die pijnlijk voor de club. Inmiddels is de toon veranderd. Op advies van de juridische vertegenwoordigers gaat Mainz nu toch door, en wel naar de federale rechtbank. De club stelt dat er juridische gronden zijn om de uitspraak van de hogere rechter aan te vechten.
In de praktijk betekent dit dat Mainz probeert een nieuwe inhoudelijke beoordeling af te dwingen op basis van rechtsvragen. Niet zozeer de feiten van de zaak, maar de manier waarop de wet is toegepast, staat daarbij centraal. Dat is gebruikelijk bij een stap naar het hoogste rechtscollege: het gaat om de uitleg van het recht en om de vraag of eerdere rechters dat recht correct hebben toegepast.
Financiële en sportieve gevolgen
De financiële impact voor Mainz is groot. Een verplichting tot het betalen van circa 2,7 miljoen euro aan achterstallig salaris drukt merkbaar op het budget van een club die doorgaans zorgvuldig moet omgaan met middelen. De uitkomst bij de federale rechtbank kan daarom belangrijk zijn voor de boeken, al verandert die stap op korte termijn niets aan de eerder uitgesproken betalingsverplichting.
Sportief zijn de gevolgen nu beperkt, omdat El Ghazi niet meer onder contract staat in Duitsland. De vleugelaanvaller vertrok in september naar Al-Sailiya SC in Qatar. Daar speelt ook de Nederlander Kellian van der Kaap. Voor Mainz is de zaak dus vooral juridisch en financieel geworden, al speelt reputatie altijd mee in een dossier dat zoveel aandacht krijgt.
Vrijheid van meningsuiting versus werkgeversbelang
De zaak legt een breder thema bloot dat in de sportwereld steeds vaker speelt: hoe verhouden persoonlijke uitingen van topsporters zich tot clubbeleid en commerciële belangen? Werkgevers mogen kaders stellen, bijvoorbeeld over gedragsregels of communicatierichtlijnen. Tegelijk blijft er ruimte voor persoonlijke meningen, zeker wanneer die buiten de directe werksituatie worden geuit.
In dit dossier weegt de rechterlijke macht de grondrechten van de werknemer af tegen de belangen van de werkgever. De eerdere uitspraken vielen uit in het voordeel van de speler: de lat voor een ontslag op staande voet is hoog en vergt een duidelijke, aantoonbare reden die proportioneel is. Dat pro-Palestijnse uitingen in de publieke sfeer snel gevoelige en gepolariseerde reacties oproepen, maakt de zaak niet eenvoudiger, maar verandert voor de rechter niet de kern van het arbeidsrechtelijke toetsingskader.
Wat betekent de gang naar de federale rechtbank?
De federale rechtbank kijkt doorgaans naar rechtsvragen en niet naar de volledige feiten van de zaak. Het gaat om de interpretatie van het recht en om uniformiteit in de rechtspraak. Mogelijke uitkomsten zijn dat het eerdere oordeel in stand blijft, dat het wordt vernietigd of dat de zaak terugverwezen wordt naar een lagere rechter voor een nieuwe beoordeling. Hoe lang dit traject duurt, is lastig te voorspellen; dit soort procedures vergen vaak maanden.
Totdat er een nieuw oordeel ligt, blijft de onduidelijkheid bestaan over de definitieve juridische eindstand. Voor Mainz is het een poging om de financiële last te verlichten en een principieel punt te maken over de grenzen van uitingen door werknemers. Voor El Ghazi is het een bevestiging zoeken dat de eerdere uitspraken overeind blijven en dat zijn contractbeëindiging definitief als onterecht wordt gezien.
Reacties en vervolgstappen
De clubleiding van Mainz geeft aan dat de stap naar het hoogste rechtscollege is genomen op uitdrukkelijk advies van de eigen juristen. Zij zien aanknopingspunten om het oordeel van de hogere rechter aan te vechten. Vanuit het kamp van El Ghazi is recent geen uitgebreide reactie bekendgemaakt, maar de lijn in zijn verdediging is steeds dezelfde geweest: zijn uitingen vielen binnen de vrijheid van meningsuiting en rechtvaardigden geen onmiddellijke beëindiging van zijn contract.
Intussen loopt de sportieve loopbaan van de speler door in Qatar. Voor Mainz draait het nu om duidelijkheid en afwikkeling. Voor beide partijen staat veel op het spel: niet alleen geld, maar ook de vraag waar in dit soort gevoelige kwesties de grens ligt tussen persoonlijke opvattingen en professionele verplichtingen.
Samenvatting en vooruitblik
Na twee nederlagen in de rechtszaal probeert Mainz in de zaak-El Ghazi alsnog een kentering af te dwingen bij de federale rechtbank. De eerdere rechters stelden dat de vrijheid van meningsuiting zwaarder weegt dan de belangen van de werkgever in dit concrete geval en kenden de speler ongeveer 2,7 miljoen euro aan achterstallig salaris toe. De club volgt nu juridisch advies en zoekt een nieuwe toetsing op punten van recht. Het vervolg van de procedure zal uitwijzen of het eerdere oordeel standhoudt of toch wordt aangepast. Tot die tijd blijft het dossier een belangrijk ijkpunt voor de omgang met persoonlijke uitingen van sporters en de grenzen die clubs daaraan kunnen stellen.
