De loting voor het WK van 2026 in Washington heeft veel losgemaakt. Wat een feestelijke start van het toernooi had moeten zijn, werd overschaduwd door een lange en rommelige show. Coaches, analisten en fans uitten hun ergernis, en de FIFA ligt opnieuw onder het vergrootglas. De combinatie van vertragingen, onduidelijkheden en kleine foutjes maakt dat het vertrouwen in de organisatie onder druk staat.
Trage loting frustreert betrokkenen
De ceremonie duurde aanzienlijk langer dan gepland. Het vele entertainment, de interviews en video’s zorgden ervoor dat het daadwerkelijke loten pas laat op gang kwam. Dat leverde irritatie op, zeker bij bondscoaches die zich simpelweg wilden richten op de tegenstanders en het reisschema. Ronald Koeman verwoordde het kort en krachtig: “Het duurde wel heel lang, allemaal poespas.” Dat citaat vatte het gevoel van veel kijkers samen: leuk dat het een show is, maar het mag niet ten koste gaan van de kern.
Verwarring en foutjes zetten vraagtekens
Naast de lengte van het programma waren er momenten van verwarring. Tijdens en na de loting rezen vragen over de exacte indeling en de mogelijke gevolgen voor teams in bepaalde poules. Er waren klachten over de transparantie: was voor iedereen duidelijk waarom bepaalde combinaties wel of niet konden, welke restricties golden, en hoe de reis- en speellogistiek zou uitpakken? Zulke onduidelijkheden zijn funest, want een loting moet boven elke twijfel verheven zijn. Als publiek en teams het gevoel hebben dat het proces niet helder is, verdampt vertrouwen snel.
Foutjes en onduidelijkheden kunnen gebeuren bij complexe toernooiformats, maar ze horen direct te worden gecorrigeerd en duidelijk uitgelegd. Dat was nu niet overal het geval. Daardoor bleven er speculaties rondzingen over mogelijke benadeling van sommige landen, of juist een gunstiger pad voor anderen. Zelfs als de uiteindelijke uitkomst klopt, is de perceptie hier minstens zo belangrijk.
Reputatieschade voor FIFA?
De kritiek van media en analytici bleef niet uit. In nabesprekingen werd de loting bestempeld als traag, onoverzichtelijk en te veel gericht op show. Voor de FIFA is dat pijnlijk, omdat de organisatie de afgelopen jaren juist heeft beloofd te investeren in transparantie en professionaliteit. Een loting is hét visitekaartje voor een wereldtoernooi; als daar al twijfel ontstaat, straalt dat af op de rest van het evenement.
Tegelijk is het eerlijk om te erkennen dat de schaalgrootte van het WK 2026 de complexiteit vergroot. Meer landen, meer speelsteden en meer logistieke regels betekenen ook meer randvoorwaarden tijdens het loten. Maar juist daarom moet het proces extra strak worden georganiseerd en helder gecommuniceerd. Dat is de lat waar de FIFA zich aan moet houden.
Nederlandse reacties: begrip voor de sport, kritiek op de vorm
In Nederland klinkt een gemengd geluid. Sportief gezien overheerst de nieuwsgierigheid: wie zijn de tegenstanders, waar wordt gespeeld, en wat betekent dat voor reisafstanden en hersteltijd? Tegelijk is er irritatie over het organisatorische verloop. Coaches willen plannen, analisten willen duiden, en fans willen duidelijkheid. Als die duidelijkheid pas laat volgt of doorspekt is met onnodige ruis, dan is de onvrede begrijpelijk.
Voor de KNVB en de staf van Oranje draait het nu om het vertalen van de indeling naar concrete voorbereiding: trainingskampen, vluchten, hotels en medische planning. Dat logistieke werk begint vaak al direct na de loting. Elke minuut vertraging of iedere onduidelijke regel die later moet worden opgehelderd, kost tijd en concentatie die liever aan het sportieve deel wordt besteed.
Context: een groter toernooi vraagt om een strakker proces
Het WK van 2026 wordt voor het eerst georganiseerd door drie landen: de Verenigde Staten, Canada en Mexico. Met de uitbreiding naar 48 teams groeit het aantal wedstrijden en nemen de reisafstanden toe. De loting moet daarom niet alleen eerlijk zijn, maar ook helpen om het toernooi logistiek behapbaar te maken. Regels over groepsindelingen, geografische spreiding en rustdagen zijn onmisbaar, maar ze maken het proces complexer.
Daar komt bij dat een loting inmiddels een wereldwijde tv-show is. Dat brengt kansen met zich mee om het voetbal te vieren, maar ook risico’s: hoe meer showelementen, hoe groter de kans dat de essentie overschaduwd raakt. De balans tussen entertainment en efficiëntie is dun. In Washington sloeg die balans volgens veel betrokkenen de verkeerde kant op.
Wat FIFA nu moet doen
De weg vooruit begint met duidelijke communicatie. Publiceer het volledige protocol van de loting, inclusief alle restricties en scenario’s. Leg met voorbeelden uit waarom bepaalde combinaties onmogelijk waren en hoe de volgorde van stappen is bewaakt. Zorg dat er direct na de loting een technisch briefingdocument voor media en teams beschikbaar is, zodat verkeerde interpretaties geen kans krijgen.
Daarnaast is er organisatorisch winst te halen. Tijdslots voor entertainment moeten strak bewaakt worden. Het wedstrijdelement – het trekken van de ballen, de ordening van de groepen, de uitleg van regels – moet leidend zijn en niet onderbroken worden door overbodige segmenten. Ook helpt het om redundante controles in te bouwen: een team dat live meekijkt met de procedure en fouten meteen kan signaleren, geeft extra zekerheid.
Tot slot moet de FIFA proactief het gesprek aangaan met bonden en betrokkenen. Evalueer samen wat beter kan, en doe dat zichtbaar. Openheid over verbeteringen is de snelste manier om vertrouwen te herstellen.
Hoe het verder gaat
De komende dagen wordt meer duidelijk over de praktische uitwerking van de loting. Dat betreft onder meer stadions, reistijden, speeldagen en aanvangstijden. Teams beginnen intussen met de planning en analyses van tegenstanders. Fans kijken uit naar de schema’s om reizen te boeken en kaarten te regelen. De voorbereidingen voor het WK gaan onverminderd door.
Voor de FIFA ligt er een duidelijke opdracht. Zorg dat de ruis van nu plaatsmaakt voor helderheid, en dat de aanloop naar 2026 draait om voetbal in plaats van vorm. Als de organisatie snel en zichtbaar bijstuurt, blijft deze loting een schram in plaats van een blijvende deuk. Het toernooi is te groot, te belangrijk en te geliefd om anders te laten zijn.
Kern van de zaak: de loting in Washington bood genoeg om over te praten, maar niet altijd om de juiste redenen. Met gerichte verbeteringen en betere communicatie kan de focus terug naar waar iedereen voor afstemt: het spel, de rivaliteit en de verhalen die een wereldkampioenschap onvergetelijk maken.
