Het draait lekker bij Feyenoord, maar ondertussen groeit een vraagstuk dat elke topclub vroeg of laat treft: hoe houdt Robin van Persie zijn overvolle middenveld in toom? Volgens Sjoerd Mossou heeft de trainer tot nu toe vooral geprofiteerd van het toeval. Blessures en terugslagen zorgden ervoor dat hij zelden echt pijnlijke keuzes hoefde te maken. Nu steeds meer sterkhouders fit zijn, verdwijnt die schuilplaats en doemt het volgende probleem op: wie speel je, wie niet, en hoe voorkom je onrust in de kleedkamer?
Selectiekeuzes worden scherper
Feyenoord is het seizoen uitstekend begonnen en mengt zich nadrukkelijk in de titelstrijd. De breedte van de selectie is daarbij een zegen, stelt Mossou in de AD Voetbalpodcast, maar ook een bron van koppijn. “Voor Eredivisie-begrippen is het een buitengewoon brede selectie”, zegt hij. Waar concurrenten vaak een vrij vaste basiself hebben, bezit Van Persie genoeg kwaliteit om per duel te schuiven – en dat maakt de keuzes zwaarder te verdedigen zodra iedereen fit is.
Dat bleek onlangs in De Kuip tegen PSV, waar Van Persie zijn zomeraankoop van tien miljoen euro, Steijn, verrassend op de bank hield. De uitleg was tactisch te verantwoorden, maar het duel eindigde in een 2-3-nederlaag. Zulke avonden vergroten de druk: elke ingreep wordt tegen het resultaat gehouden en elke reserveplek wordt een verhaal.
Een luxeprobleem met risico’s
Op papier oogt het ideaal: zes middenvelders die stuk voor stuk aanspraak kunnen maken op een basisplaats. In de praktijk is het, zoals Mossou schetst, een klassieke balanskunst. De hiërarchie is nog niet volledig uitgekristalliseerd, terwijl de verwachtingen rond de club enorm zijn. Luxeproblemen heten zo omdat je zonder ze geen kampioen wordt, maar ze kunnen tegelijkertijd intern wrijving veroorzaken. Zeker wanneer sterke persoonlijkheden speelminuten mislopen en de weken opstapelen.
Het middenveld puilt uit
De kern van het vraagstuk ligt in de overvloed aan opties centraal op het veld. Met Steijn, Jakub Moder, Quinten Timber, In-beom Hwang, Luciano Valente en Oussama Targhalline beschikt Feyenoord over zes spelers met overtuigende claims. Steijn kwam voor een stevige transfersom binnen en is in principe gehaald om wedstrijden te beslissen. Timber is een allround middenvelder met loopvermogen en pressingkracht, Hwang brengt rust en passing, Moder biedt dynamiek en afstandsschot, terwijl Valente en Targhalline creativiteit en controle toevoegen. Alleen: zes man voor drie posities betekent dat elke keuze automatisch een teleurstelling elders veroorzaakt.
Tot dusver kwam Van Persie ermee weg, benadrukt Mossou. Blessures, kleine pijntjes en het schoksgewijs fit worden van Moder maakten natuurlijke doorschuifmomenten mogelijk. Nu die externe factoren wegvallen, valt het spotlight volledig op de keuzes van de trainer. Eén keer iemand als Steijn parkeren is nog te verklaren, maar wat als dat twee of drie duels op rij gebeurt? De tolerantie slijt naarmate de maanden verstrijken.
Tactiek en timing
Volgens Mossou paste de ingreep tegen PSV in een bredere wedstrijdbenadering. De aanvallende middenvelder is niet altijd het zwaartepunt in Feyenoords aanvalsplan en tegen een sterke tegenstander wilden de Rotterdammers vermoedelijk meer zekerheid en combinaties in lagere zones. Dat is een legitieme keuze, maar het vergt haarscherpe communicatie naar het elftal én de buitenwereld. Tactische wissels worden sneller geaccepteerd als de redenering helder is en de opvolgende duels consistentie tonen.
Communicatie als sleutel
Daar komt het volgens Mossou op neer: duidelijk en eerlijk blijven, keer op keer. Spelers accepteren niet spelen, mits zij begrijpen waarom en het perspectief op minuten concreet is. Wie het waarom kan uitleggen, kan langer schuiven zonder het groepsgevoel te beschadigen. Mossou noemt het onomwonden een balanceeract. De trainer moet ieder besluit niet alleen nemen, maar ook dragen – richting spelers, staf en publiek. Daarbij helpt status niet altijd: een prijskaartje van tien miljoen weegt in de publieke opinie, maar is niet per definitie leidend in de kleedkamer, waar vorm en tegenstanderprofiel minstens zo zwaar tellen.
Rouleren zonder duiventil
Een voor de hand liggende uitweg is roteren. Toch waarschuwt Mossou voor de valkuil van het constante doorschuiven. Te veel wisselen holt automatismen uit en maakt van het middenveld een duiventil: veel beweging, weinig vastigheid. In topwedstrijden wil je herkenbare patronen, vaste koppels en een duidelijke hiërarchie. Rotatie kan, maar met beleid: in blokken, gestuurd door vorm en belasting, en zelden op alle drie de posities tegelijk.
Dat stelt ook eisen aan de trainingsweek. Wie buiten de basis valt, moet in oefenvormen wedstrijdprikkels krijgen en in invalbeurten rollen vervullen die hun kwaliteiten onderstrepen. Zo houd je niet alleen iedereen erbij, maar kun je tevens gericht inspelen op specifieke tegenstanders, zonder het geheel te ontwrichten.
De lange adem van een titelrace
Uiteindelijk is de breedte die Van Persie nu hoofdbrekens bezorgt, dezelfde troef die in de slotfase van de competitie het verschil kan maken. In een intensieve titelrace beslist vaak niet de top van de selectie, maar de kwaliteit van speler twaalf tot en met achttien. Blessuregolven, schorsingen en vormdipjes zijn onvermijdelijk; dan is het goud waard als een Timber, Hwang of Moder probleemloos kan doorschuiven. De uitdaging is om in de tussentijd de rust te bewaren, zodat die diepte straks ook geestelijk fit is.
De nederlaag tegen PSV was om meerdere redenen een realitycheck. Feyenoord kan zich meten met de concurrentie, maar kleine keuzes hebben grote gevolgen. Van Persie zal op zoek moeten naar een middenweg: niet blind vasthouden aan een heilige basiself, maar ook niet elke week het bord schoonvegen. Het moment kiezen om te schakelen is minstens zo belangrijk als de keuze zelf.
Wat er nu op het spel staat
Voor de kleedkamer betekent dit dat helderheid de komende weken bovenaan staat. Spelers willen weten waar ze aan toe zijn, welke rol ze vervullen en wanneer ze kunnen rekenen op minuten. Voor de buitenwacht – supporters en media – telt vooral het resultaat. Winnende trainers hebben gelijk, verliezende trainers krijgen vragen. Door consistent te handelen en transparant te blijven, kan Van Persie de narratief naar zijn hand zetten en de ruis minimaliseren.
Conclusie en vooruitblik
Feyenoord bezit precies de rijkdom die nodig is om kampioen te worden, maar met die rijkdom komt verantwoordelijkheid. Sjoerd Mossou ziet dat Robin van Persie nu aan een nieuwe fase begint: van meebewegen met omstandigheden naar het actief sturen van een topselectie waarin iedereen iets te zeggen heeft. De sleutelwoorden zijn consistentie, eerlijkheid en timing. Als die drie pijlers staan, blijft de kleedkamer rustig en gaat de brede middenveldgroep het verschil maken wanneer het er écht om gaat. De komende weken, met opnieuw zware potjes op het programma, zal blijken of Feyenoord die lastige balans kan vinden – en vasthouden.
