De zorgen rondom Feyenoord nemen toe. In de podcast van het Algemeen Dagblad luidden clubwatchers Mikos Gouka en Maarten Wijffels de noodklok: de neerwaartse lijn is volgens hen nog niet gestopt en de tweede seizoenshelft kan zwaar worden. Hun analyse draait om vormverlies, tactische pijnpunten en de positie van trainer Robin van Persie, die volgens hen veel krediet krijgt door zijn status in De Kuip.
Zorgelijke Reeks En Zoekgeraakte Overtuiging
Feit is dat Feyenoord uit de laatste twaalf officiële duels slechts drie keer won. Die zeges kwamen tegen PEC Zwolle, Telstar en FC Volendam. Voor een ploeg met kampioensambities is dat mager. In De Kuip lijkt de stemming naar buiten toe vaak kalm en hoopvol, maar volgens de AD-journalisten is daar weinig aanleiding voor. Het spel is wisselvallig, de resultaten vallen tegen, en die combinatie straalt af op het vertrouwen.
De reeks laat zien dat Feyenoord moeite heeft om wedstrijden naar de hand te zetten. Van een dominante aanloop naar de winter en een overtuigende start na de hervatting is geen sprake. Supporters herkennen dat: de vaste patronen en de vanzelfsprekende grip op tegenstanders zijn zoek. Waar het team eerder met energie en pressing tegenstanders vastzette, wordt nu te vaak de controle uit handen gegeven.
Tactische Pijnpunten: Flanken En Restverdediging
Wijffels wijst op het verschil met het tijdperk-Arne Slot. In die jaren maakten de buitenspelers geregeld het verschil met diepgang, assists en goals. Nu is die impuls minder vanzelfsprekend. Hadj Moussa laat flitsen zien, maar doet dat niet iedere week. Aan de linkerkant blijft de productie achter en in de opbouw is de balans tussen backs en vleugels niet stabiel. Dat leidt tot een aanvalsspel dat te makkelijk te lezen is, met weinig variatie en te weinig dreiging.
Minstens zo groot is het probleem zonder bal. Tegen ploegen als FC Twente en sc Heerenveen kon de tegenstander soms in een paar passes het middenveld oversteken. Dan moeten de aanvallers ineens tientallen meters naar achteren sprinten en dat breekt openingen in de organisatie. Als de rugdekking en posities niet kloppen, wordt iedere omschakeling een risico. Dat kost energie, kansen en uiteindelijk punten.
Het Vergelijk Met Slot En Het Verdwenen Afschrikkingseffect
Gouka benadrukt het verschil in uitstraling. Onder Slot – en deels onder zijn opvolger Brian Priske – greep Feyenoord tegenstanders sneller bij de keel. In topduels stond het team vaak op vanaf minuut één. Nu lijkt die dwingendheid minder. De nederlaag tegen PSV (2-3) wordt door de AD-wachters gezien als een kantelpunt. Niet omdat je niet van PSV mág verliezen, maar omdat die wedstrijd het begin was van twijfel, die sindsdien niet echt verdween.
Dat voedt een bredere vraag: wie is er in de Eredivisie nog bang voor Feyenoord? Als het aura van onoverwinnelijkheid wegvalt, stappen tegenstanders met meer geloof het veld op. Dan wordt elke uitwedstrijd pittig en is zelfs in De Kuip niets vanzelfsprekend. Zo’n verschuiving is vaak psychologisch, maar de effecten zijn tastbaar: meer tegenstand, minder tijd aan de bal, meer nerveuze momenten in de slotfase.
De Positie Van Van Persie Onder De Loep
Van Persie staat, mede door zijn status als clubicoon, nog stevig in het zadel. Volgens Wijffels en Gouka weegt dat verleden zwaar in de beeldvorming. Zonder Feyenoord-achtergrond, zo stellen zij, zou de directie vooral kijken naar zijn recente staat van dienst en de vraag of hij zich als hoofdtrainer al overtuigend heeft bewezen na zijn periode bij sc Heerenveen. Nu wordt er in De Kuip sneller naar de toekomst gekeken en vallen mindere reeksen minder hard.
Gouka vindt dat Feyenoord zakelijker mag oordelen. Hij constateert dat de club de laatste tijd minder kritisch communiceert. Zo zou de indruk ontstaan dat een tweede plaats al snel prima is. Op korte termijn kan dat rust geven, maar op lange termijn is het riskant. Als de lat lager komt te liggen, kan dat doorsijpelen in ambities, selectiebeleid en prestaties. Hij pleit daarom voor een frisse blik van buitenaf: iemand die zonder emotie naar het werk van de trainer en de ontwikkeling van het team kijkt.
Waar Het Op Het Veld Moet Worden Gerepareerd
De puzzel van Van Persie ligt op twee plekken: aan de zijkanten en in de restverdediging. Op de flanken zijn rendement en variatie nodig. Dat kan door het wisselen van posities, meer dynamiek tussen vleugel en back en duidelijke afspraken over wanneer wie diepgaat. Aan de bal moet de linkerkant meer brengen. Zonder dreiging van beide kanten wordt Feyenoord voorspelbaar.
In de omschakeling is compactheid het sleutelwoord. De linies moeten dichter op elkaar, waardoor het voor tegenstanders moeilijker wordt om met twee of drie passes door te breken. De backs kunnen niet tegelijk hoog staan als de restverdediging niet klaar is. En de middenvelders moeten de zones afschermen zodat de aanvallers niet voortdurend achteruit hoeven sprinten. Als die basis klopt, volgt het vertrouwen meestal vanzelf.
Het Spanningsveld Tussen Ambitie En Realisme
Feyenoord bevindt zich in een lastige balans. De club wil meedoen om prijzen, maar moet ook bouwen aan een ploeg onder een relatief nieuwe trainer. De recente reeks dwingt tot keuzes. Zet je maximaal in op resultaat op korte termijn, of houd je vast aan de lijn en accepteer je haperingen? De buitenwereld wil vooral bewijs op het veld zien. In de kleedkamer en directiekamer draait het om het herstel van patronen en het beschermen van het grotere plan.
Daar komt bij dat de concurrentie geen cadeaus uitdeelt. PSV en FC Twente houden de druk erop. Als Feyenoord wil aanhaken, is een serie overwinningen nodig. Elke misstap vergroot niet alleen de achterstand, maar ook de twijfel. In die zin wordt de start van de tweede seizoenshelft cruciaal voor het sentiment. Vallen de klinkende zeges uit, dan keert het gevoel. Blijft het kwakkelen, dan wordt de roep om ingrepen luider.
Vooruitblik: Rust Terugbrengen, Snel Scoren
De uitweg is bekend en weinig verrassend: stabiliteit achterin, duidelijkheid in rollen en rendement voorin. Een vroege goal kan wonderen doen voor het vertrouwen. Met een strakke organisatie en meer grip in de middensector vermindert de loop naar achteren voor de aanvallers, waardoor zij frisser aan de volgende aanval beginnen. Dat is geen revolutie, maar het soort stap-voor-stap-herstel dat teams weer op de rails zet.
Of de angel van de crisis er nu al uit is, durven de AD-watchers te betwijfelen. Zij vrezen dat de echte test nog moet komen wanneer het programma aantrekt en de marges kleiner worden. Als de club intussen blijft sturen op realisme en tevreden is met ‘voldoende’, kan dat de lat ongemerkt verlagen. En dan komt de onrust vanzelf. Misschien niet vandaag, misschien niet morgen, maar de bom kan alsnog barsten als de basis niet snel strakker wordt weggezet.
Conclusie
Feyenoord staat op een kruispunt. De matige reeks van drie zeges in twaalf duels, de tactische kwetsbaarheden op de flanken en in de omschakeling, en de discussie over de status van Van Persie tekenen het moment. De angstfactor is geslonken en de concurrentie ruikt kansen. Herstel is mogelijk en ligt in het versimpelen van taken, het sluiten van de linies en het terugbrengen van dreiging via beide zijkanten. Gebeurt dat snel, dan kan de tweede seizoenshelft alsnog een ommekeer brengen. Blijft de lijn vlak, dan wordt het onrustig op Rotterdam-Zuid – nu of later. Uiteindelijk praat maar één ding echt mee in De Kuip: de uitslag op het scorebord.
