Feyenoord verloor donderdag met 2-0 van VfB Stuttgart in de Europa League, maar minstens zo opvallend als de uitslag was de wisselstrategie van trainer Robin van Persie. Hij greep pas laat in en gebruikte uiteindelijk slechts twee van de vijf beschikbare wissels. Dat zorgde voor gefronste wenkbrauwen bij de analisten van FC Rijnmond, die het opmerkelijk vonden dat hij met een leeglopende ploeg toch zo beperkt ingreep.
Analisten verbaasd over beperkte wissels
Bij FC Rijnmond sprong één punt er direct uit: waarom wisselde Van Persie zo spaarzaam, zeker in een wedstrijd waarin Feyenoord op zoek was naar nieuwe energie? Volgens Michiel Kramer wijst die keuze op een signaal aan de bankzitters. Als je vijf keer mag wisselen en er slechts twee gebruikt, zegt dat volgens hem iets over het vertrouwen van de trainer in de rest van zijn selectie.
Presentator Bart Nolles legde de vinger op de zere plek: in de tweede helft raakte de tank bij meerdere Feyenoorders zichtbaar leeg. Dan verwacht je frisse benen. Toch bleef het bij twee ingrepen. Nolles vroeg zich hardop af hoe het kan dat aanvaller Casper Tengstedt, die wel op de bank zat, niet in het veld kwam. Ook Ruud van Os keek vooral naar de namen op de bank en trok dezelfde conclusie: de keuze van Van Persie was ongebruikelijk in het moderne topvoetbal.
Blessuregolf dunt selectie uit
Van Persie had op voorhand een lastig puzzeltje. Feyenoord miste in Stuttgart een hele rits vaste krachten: Justin Bijlow, Gernot Trauner, Thomas Beelen, Malcolm Jeng, Jordan Bos, Jakub Moder, In-Beom Hwang, Jaden Slory en aanvoerder Sem Steijn waren allemaal niet inzetbaar. Daarnaast moest de trainer voorzichtig omgaan met spelers die net terugkomen of een verhoogd risico lopen, onder wie Leo Sauer en Luciano Valente.
Opmerkelijk genoeg waren dat juist twee namen die wél een rol speelden in de wisselstrategie. Van Persie bracht Sauer als invaller en haalde Valente eraf. De andere wijziging was Bart Nieuwkoop, die ook in de slotfase binnen de lijnen kwam. Daarmee hield de trainer nadrukkelijk drie wisselmomenten op zak.
Wie bleven er op de bank?
De lijst met spelers die negentig minuten naast het veld bleven, was lang. Aanvallers Casper Tengstedt en Gaoussou Diarra kwamen er niet aan te pas. Datzelfde gold voor Jordan Lotomba, Aymen Sliti, Jan Plug, Tobias van den Elshout en Thijs Kraaijeveld. Keeper Liam Bossin en collega-doelman Mannou Berger zaten eveneens de hele wedstrijd op de bank, wat voor doelmannen natuurlijk niet uitzonderlijk is.
Juist het uitblijven van een offensieve impuls met Tengstedt of Diarra, terwijl Feyenoord achterstond en meer dreiging nodig had, werd door de analisten als opvallend gezien. In dit soort Europese wedstrijden kan één wissel soms het tempo breken of de tegenstander dwingen anders te verdedigen. Dat moment bleef uit.
Een bewuste boodschap of puur pragmatisme?
De kernvraag is wat deze benadering zegt over Van Persie’s kijk op zijn selectie. Gaat het om een statement richting bankzitters, zoals Kramer suggereert, of was het een puur pragmatische keuze? Met zoveel geblesseerden, spelers die nog niet topfit zijn en een druk wedstrijdschema in het vooruitzicht, kan een trainer er ook voor kiezen geen onnodige risico’s te nemen.
Toch schuurt dat met de wedstrijdcontext in Stuttgart. Feyenoord had na rust een fase waarin het duel kantelde. Met drie verse krachten had Van Persie het tempo kunnen opschroeven of de pressing kunnen aanscherpen. Dat hij dat niet deed, voedt de discussie over het vertrouwen in de bank en de hiërarchie binnen de groep.
Waarom coaches doorgaans wél vijf keer wisselen
In het hedendaagse topvoetbal is het benutten van wissels standaard geworden. Niet alleen om vermoeidheid te managen, maar ook om tactisch te variëren, wedstrijdenergie te veranderen of juist een opponent uit het ritme te halen. Vijf wissels bieden een coach de kans op meerdere plannen in één duel.
Tegen Stuttgart bleef Feyenoord bij plan A, met slechts een paar accenten in de slotfase. Dat is dapper als je ervan overtuigd bent dat de veldbezetting klopt, maar ook risicovol in een Europese uitslag die nog open lag. Tegenstanders op dit niveau zijn sterk genoeg om een kleine voorsprong professioneel uit te spelen, zeker als er vanaf de overkant geen nieuw soort dreiging komt.
De rol van Tengstedt en het zoekende aanvalsspel
Het niet brengen van Casper Tengstedt werd hét gespreksonderwerp bij FC Rijnmond. De Deense spits is gehaald om te concurreren om minuten voorin. Als hij in een wedstrijd als deze niet wordt ingebracht, roept dat vragen op over zijn vorm, fitheid of aansluiting bij wat Van Persie tactisch verlangt. De presentator verwoordde het als een harde, maar logische vraag: als er ergens een moment was om hem te testen, dan was het hier.
Voor Van Persie kan er een simpelere verklaring zijn. Misschien vond hij dat de veldbezetting goed stond, of dat de ruimtes die Feyenoord kreeg niet pasten bij Tengstedt’s profiel. Ook kan meespelen dat de trainer met beperkte trainingsweken en veel afwezigen zorgvuldig wil doseren. Maar het is duidelijk: in de buitenwereld wordt zo’n keuze meteen gelezen als een competitief signaal.
De balans in de kleedkamer
Een langere blessurelijst dwingt elke trainer tot keuzes die je in een fitte selectie anders maakt. Jongens die normaal op de rand van de selectie zitten, schuiven door naar de bank. Dan is de vraag: breng je hen al in een zwaar Europees duel, of kies je voor vastigheid? Van Persie koos voor het laatste. Dat is verdedigbaar, maar maakt het voor de bankzitters lastiger om ritme en vertrouwen op te bouwen.
Vanuit de kleedkamer bekeken, heeft dit twee kanten. Aan de ene kant: duidelijkheid en hoge eisen kunnen de basis vormen voor een scherp elftal. Aan de andere kant: spelers die structureel geen minuten maken, haken sneller af in vorm en voelen minder betrokkenheid. Het zal aan de staf zijn om dit te monitoren en daar in trainingen en andere wedstrijden op te sturen.
Sportieve gevolgen voor de komende weken
Feyenoord zal snel moeten schakelen. In eigen competitie en Europa volgen de wedstrijden elkaar in rap tempo op. Dan is het cruciaal om meer spelers wedstrijdfit te krijgen en te houden. Zodra enkele geblesseerden terugkeren, ontstaat er ruimte om het aantal wissels op te schroeven zonder meteen het risico op blessures te vergroten.
Tegelijkertijd vraagt deze situatie om heldere communicatie. Als er sportieve of fysieke redenen zijn om spelers niet te brengen, is het goed om die intern scherp te delen. Dat voorkomt ruis en houdt de concurrentiestrijd eerlijk. Voor de buitenwacht blijft het speculeren, maar in de spelersgroep moet er vooral duidelijkheid zijn over wat nodig is om wel minuten te maken.
Samenvatting en vooruitblik
De nederlaag bij Stuttgart was pijnlijk, maar het wisselbeleid van Van Persie leverde minstens zoveel gesprekstof op. Met slechts twee ingrepen, ondanks zichtbare vermoeidheid en nog drie beschikbare wissels, koos de trainer voor terughoudendheid. FC Rijnmond-analisten zien daarin een signaal naar de bank en plaatsen vraagtekens bij het uitblijven van een offensieve impuls met namen als Tengstedt en Diarra.
Of het een bewuste boodschap was of vooral een pragmatische keuze, zal de komende weken blijken uit het speel- en wisselbeleid. Eén ding staat vast: met een blessuregolf en een druk schema heeft Feyenoord baat bij een brede, betrokken selectie. Zodra sleutelspelers terugkeren en ritme vinden, kan de trainer meer variëren. Tot die tijd blijft de balans tussen vertrouwen in de basis en het versterken van de bank een lastige, maar bepalende puzzel.
