Luciano Valente heeft zich de voorbije weken nadrukkelijk gemeld in de hiërarchie bij Feyenoord. In de krappe zege op sc Heerenveen (1-0) was de 21-jarige middenvelder opnieuw de uitblinker. De vraag die sindsdien boven De Kuip hangt: blijft Valente staan zodra alle middenvelders weer fit zijn? Analisten Kenneth Perez en Marciano Vink zetten daar hun vraagtekens bij en zien een harde concurrentiestrijd naderen.
Rust op hoger niveau
Valente, deze zomer overgekomen van FC Groningen, speelde tegen sc Heerenveen met volwassenheid en overzicht. Het was niet alleen zijn balbehandeling die opviel, maar vooral de kalmte waarmee hij onder druk de juiste keuzes maakte. Volgens Kenneth Perez is dat precies wat je niet altijd ziet bij spelers die de sprong naar een topclub maken. Waar sommigen gehaast raken, houdt Valente het hoofd koel en bewaart hij het ritme in zijn spel. Dat getuigt van vertrouwen en passend niveau.
Die natuurlijke rust gaf Feyenoord controle in fasen waarin de wedstrijd dreigde te vervlakken. Valente bewoog slim tussen de linies, zette druk wanneer dat moest en liet zich makkelijk aanspeelbaar maken om Feyenoord in balbezit te houden. Het leverde hem niet alleen lof aan de zijlijn op, maar ook de waardering van het publiek, dat steeds nadrukkelijker zijn naam scandeert.
De puzzel op het middenveld
De context is wel relevant. Door de afwezigheid van In-Beom Hwang en Jakub Moder bestond het Feyenoord-middenveld tegen Heerenveen uit Quinten Timber, Valente en Sem Steijn. In die samenstelling paste Valente uitstekend als linkshalf of spelverdeler, met Timber als dynamische ‘8’ en Steijn als ‘10’ in de rug van de spits. Die balans werkte, maar de terugkeer van vaste krachten verandert het krachtenveld logischerwijs.
Volgens Perez is Hwang, wanneer fit, simpelweg een zekerheid in de basis. De Zuid-Koreaan dicteert tempo, drukt zijn stempel in de opbouw en bewaakt de restverdediging met zijn positiespel. Ook Vink deelt die lezing en wijst erop dat Timber onomstreden is geworden als motor van het elftal. Daarmee blijven er, bij een klassieke driehoeksopstelling, nog hooguit één of twee plekken over voor de overige middenvelders – en de concurrentie is moordend.
De band om de arm en de status van Steijn
Sem Steijn draagt bovendien de aanvoerdersband, een keuze van trainer Robin van Persie die tot discussie leidt. Perez noemt de beslissing een last voor de spelmaker en vindt de keuze niet overtuigend. Feit blijft dat een aanvoerdersrol status geeft in de pikorde. In het topvoetbal weegt dat mee wanneer trainers op zoek zijn naar vastigheid en herkenbaarheid.
Voor Steijn is het spelbeeld extra zwart-wit: als ‘10’ wordt hij afgerekend op goals en assists. Heeft hij rendement, dan rechtvaardigt hij zijn plek direct. Blijft dat uit, zoals tegen Heerenveen, dan is zijn betrokkenheid in het veldspel beperkt zichtbaar. Daarmee ontstaat een inhoudelijke discussie: kies je voor een ‘10’ die het verschil maakt in statistieken, of voor een verbindende middenvelder die het elftal vloeiender maakt, zoals Valente?
Het vraagstuk van rendement
Juist op dat punt raakt Valente een grens. Hij brengt rust, passing en slimme positiewissels, maar zijn directe bijdragen in doelpunten en assists zijn nog geen zekerheid. Op ‘nummer tien’ weegt dat zwaar. Perez benadrukt dat dit Valente niet diskwalificeert, maar in een selectie met veel opties gaat de weegschaal vaak richting rendement. Steijn scoort daarin traditioneel beter, wat in topduels vaak de doorslag geeft.
Voor Valente ligt er dan ook een duidelijke ontwikkelopdracht: het vasthouden van zijn niveau in balcirculatie én het toevoegen van beslissende acties rond de zestien. Een paar doelpunten of doorslaggevende passes kunnen het verschil maken tussen vaste waarde en eerste wissel.
Concurrentie op topniveau
De terugkeer van Jakub Moder maakt die puzzel nog complexer. De Poolse international brengt lengte, loopvermogen en een krachtig schot – eigenschappen die Feyenoords middenveld extra dimensies geven. Tel daarbij de controle van Hwang en de dynamiek van Timber op, en Van Persie heeft vier profielen die ieder een sterk argument voor speeltijd hebben. Met Valente en Steijn erbij ontstaat een luxeprobleem dat wekelijks om scherpe keuzes vraagt.
Dat luxeprobleem is tegelijkertijd het lot van een topclub. Feyenoord speelt veel wedstrijden in competitie, beker en Europees verband. Rotatie is onvermijdelijk, maar trainers streven in toppers naar automatismen. In die strijd om vastigheid kan Valente, ondanks zijn vorm, slachtoffer worden van de terugkerende statusspelers. Vink en Perez verwachten daarom dat hij – zodra iedereen fit is – het eerst op de bank belandt.
Tactische opties voor Van Persie
Van Persie heeft verschillende manieren om de concurrentie te kanaliseren. In een 4-2-3-1 kan hij kiezen voor een controlerend koppel met Timber en Hwang of Moder, en voor Steijn als ‘10’. Valente kan in zo’n variant als eerste vervanger voor de ‘8’ en ‘10’ fungeren, of als starter in wedstrijden waarin balvastheid en positiespel belangrijker zijn dan pure diepgang.
In een 4-3-3 met een enkele ‘6’ en twee ‘8-en’ ontstaat mogelijk wel ruimte voor zowel Timber als Valente naast Hwang. Dan is de ‘10’ minder uitgesproken en telt vooral wie het spel het best kan verbinden. Het hangt af van tegenstander en wedstrijdplan of Van Persie de balans richting controle (Valente) of richting diepgang en goalgevaar (Steijn) laat kantelen.
Wat betekent dit voor Valente?
Geduld lijkt het sleutelwoord. Valente heeft in korte tijd laten zien dat hij het niveau aankan en zich niet laat meeslepen door tempo of druk. Die basis is goud waard. De volgende stap is rendement toevoegen, en dat kan snel gaan: een rake vrije trap, een steekpass die een goal oplevert, of een loopactie die ruimte maakt voor een teamgenoot. Zulke momenten veranderen de interne rangorde soms in één wedstrijd.
Daarnaast werkt tijd in zijn voordeel. Seizoenen zijn lang, blessures en schorsingen komen onvermijdelijk voorbij. Prestaties in de ‘tussendoorwedstrijden’ bepalen wie er in de topduels start. Als Valente zijn niveau consolideert en steeds vaker aan de uitkomst van wedstrijden rammelt, wordt het voor Van Persie moeilijker om om hem heen te plannen.
Conclusie en vooruitblik
Valente heeft met zijn optreden tegen sc Heerenveen duidelijk gemaakt dat hij een serieuze kandidaat is voor een basisplaats. Toch wijzen de signalen erop dat de hiërarchie – met Hwang, Timber en Steijn, en de terugkerende Moder – hem voorlopig richting bank kan duwen als iedereen fit is. Perez en Vink vinden dat logisch, al prijzen ze zijn spel. De lat ligt nu eenmaal hoog in De Kuip.
De komende weken, met een druk programma en de terugkeer van geblesseerden, geven antwoord op de vraag of Valente zijn opmars kan bestendigen. Zet hij zijn kalmte om in beslissend rendement, dan kan de speler die nu ‘bijna onvermijdelijk’ lijkt te sneuvelen, weleens de man worden waar Van Persie niet meer omheen kan. Voor Feyenoord is dat hoe dan ook een luxe: de keuze tussen meerdere goede opties is precies het kenmerk van een ploeg die wil meestrijden om de prijzen.
