De concurrentie op het middenveld van Feyenoord is moordend. Trainer Robin van Persie beschikt over uiteenlopende profielen, terwijl aanvoerder Sem Steijn centraal staat in de discussie: is hij onmisbaar in de basis of juist de man die het meest onder druk staat? De fitheid van zijn concurrenten, de tactische wensen van de trainer en de ontwikkeling van Steijn zelf maken het vraagstuk complex en actueel.
Keuzes te over voor Van Persie
In en rond De Kuip klinkt al langer dat Van Persie meerdere smaken heeft op het middenveld. Technisch, fysiek, loopvermogen: de mix is aanwezig, maar de ideale driehoek is nog niet structureel gevonden. Volgens Feyenoord-watcher Marcel van der Kraan zijn de fysiek sterkste opties duidelijk. Hij noemt Quinten Timber, Hwang en Jakub Moder als het trio met de meeste power, terwijl Targhalline eveneens op enthousiasme kan rekenen bij de staf. Dat beeld onderstreept de variatie die Van Persie in handen heeft: spelers die duelkracht brengen en meters maken, naast middenvelders die juist het positiespel verfijnen.
Toch is het in de praktijk minder eenvoudig. De kern van de selectie is niet tegelijk op topfit niveau geweest, zeker niet in de beginfase van dit seizoen. Daardoor blijven puzzelstukken tijdelijk op hun plek liggen en krijgt Steijn, mede vanwege zijn aanvoerdersband en beschikbaarheid, regelmatig het vertrouwen als nummer tien.
Fitheid bepaalt de veldbezetting
Van der Kraan verwacht niet dat Timber, Hwang en Moder vaak gezamenlijk aan de aftrap verschijnen, simpelweg omdat hun fitheid de eerste weken wisselvallig was. In zo’n scenario valt de keuze van de trainer logischerwijs vaker op spelers die wel ritme hebben. Steijn is daarbij een logische vaste waarde, al ziet Van der Kraan in Luciano Valente een directe uitdager voor de creatieve posities. Waar Timber, Hwang en Moder vooral fysieke dominantie brengen, voegt Valente volgens kenners meer verfijning en spelintelligentie toe tussen de linies.
Dat maakt de concurrentiestrijd helder: Steijn en Valente lijken in eerste instantie te vechten om dezelfde rol als aanvallende middenvelder. Een duel om rendement, speltempo en invloed in de eindfase van aanvallen. Wie sneller schakelt tussen positiespel en diepte, en wie beslissende bijdragen levert, kan een blijvende streep voor krijgen.
De band om de arm, de druk op de schouders
De aanvoerdersband geeft Steijn status en verantwoordelijkheid, maar vergroot ook de druk. Aanvoerders worden afgerekend op meer dan statistieken: leiderschap, pressingintensiteit en het vermogen om in lastige wedstrijden de toon te zetten tellen minstens zo zwaar mee. In de Kuip helpt het niet dat Feyenoord doorgaans weinig ruimte krijgt; tegenstanders zakken vaker in, waardoor de nummer tien creatief en nauwkeurig moet zijn op kleine ruimtes. Dat is precies het aandachtsgebied waar de vergelijking met Valente steeds naar voren komt.
Van Persie zal daarbij niet alleen naar namen kijken, maar naar complementariteit. Combineert hij bijvoorbeeld de controle van Timber met de loopkracht van Hwang en de passing van Valente, of kiest hij voor de duelkracht van Moder achter een meer doelgerichte Steijn? Het antwoord kan per tegenstander verschillen, zeker in een periode met Europese wedstrijden en topaffiches in de eredivisie.
Heeft Steijn zijn plafond bereikt?
Bij FC Rijnmond wordt openlijk de vraag gesteld of Steijn zich nog significant kan doorontwikkelen. Dennis van Eersel legt de lat nuchter: er is niets mis mee als Feyenoord zijn plafond is, net als dat bij Lex Immers en Jens Toornstra het geval was; zij groeiden uit tot vaste waarden zonder de stap naar de Europese top te zetten. Tegelijkertijd schetst hij een alternatieve route: wie elk seizoen een stapje beter wordt – zoals Dirk Kuyt dat ooit deed – kan alsnog verrassen en hoger uitkomen dan verwacht.
Voor Steijn betekent dat concreet: scherper in de eindpass, zuiniger in de balaannames onder druk en constanter in de afronding. In wedstrijden waarin Feyenoord domineert, moet de nummer tien het verschil maken met beslissende acties. Doet hij dat structureel, dan verdwijnen de twijfels vanzelf en wint hij het pleit in de concurrentiestrijd.
Afwerking onder een vergrootglas
Oud-prof Harry van der Laan ziet vooral in de afwerking signalen van spanning. Hij vergelijkt het met Steijns periode bij FC Twente, waar kansen ogenschijnlijk moeiteloos werden binnen geschoven. Nu stokt het soms juist op die laatste handeling: schoten worden geblokt, ballen missen richting. Dat kan te maken hebben met vertrouwen, maar ook met context. Bij Feyenoord is de marge voor fouten kleiner, de druk groter en de tegenstander vaak compacter. De tijd en ruimte die je bij Twente soms wél kreeg, is in De Kuip vaak een luxe.
Voor de staf is het balanceren tussen geduld en ingrijpen. Een aanvoerder gun je ritme en vertrouwen, maar op topniveau beslissen details. Als Valente in trainingen en invalbeurten consequent gevaar sticht en kansen creëert, dwingt hij zichzelf in de plannen voor de basis.
Tactische knoppen om aan te draaien
Van Persie kan zijn middenveld op meerdere manieren dichttimmeren. Tegen fysiek sterke opponenten liggen Timber, Hwang en Moder voor de hand, met daaromheen één creatieve schakel die de laatste pass verzorgt. In thuiswedstrijden tegen laag blok kan juist een combinatie met Valente en een lopende acht erachter (bijvoorbeeld Timber) zorgen voor meer variatie in de opbouw. Steijn past in beide scenario’s, mits hij zijn rendement omhoogschroeft: goals, assists en slimme loopacties die verdedigingen uit elkaar trekken.
Belangrijk is ook de pressing. Feyenoords spel leunt op snel herwinnen van de bal na balverlies. De nummer tien is daarin de eerste verdediger. Wie het beste anticipeert op triggers en het centrum naar buiten dwingt, verdient krediet – en speelt minuten.
De komende weken geven richting
De selectiekeuzes van nu zijn niet in steen gebeiteld. Naarmate de fitte spelers meer ritme krijgen, verschuift de hiërarchie vanzelf. Van Persie zal per wedstrijd bekijken welke kwaliteiten hij nodig heeft, met Steijn en Valente als blikvangers in de strijd om creativiteit op tien. De geluiden van buiten – van analisten tot supporters – kleuren het debat, maar op het trainingsveld wordt de echte beslissing voorbereid.
Uiteindelijk is de uitkomst simpel te meten: draagt de nummer tien direct bij aan doelpunten, en functioneert het elftal beter mét dan zonder hem? Als Steijn die vragen met daden beantwoordt, blijft hij de vanzelfsprekende keus. Doet hij dat niet, dan klopt Valente nadrukkelijker op de deur en komen de fysiek sterksten terug in het elftal zodra zij topfit zijn.
Korte samenvatting: Feyenoord heeft luxeproblemen op het middenveld. De fitheid van concurrenten en de vorm van Steijn bepalen de komende weken wie er start. De aanvoerdersband geeft vertrouwen, maar geen garantie. Van Persie zoekt balans tussen power en verfijning, en laat de beste vorm spreken. De vraag die boven de markt blijft hangen: zou jij Steijn nu in de basis zetten, of kies je voor Valente’s creativiteit? De komende wedstrijden geven het antwoord.
