De nipte 3-2 zege van Oranje op Litouwen heeft de discussie over de chemie tussen bondscoach Ronald Koeman en zijn selectie opnieuw aangewakkerd. Aan tafel bij Vandaag Inside suggereerde Valentijn Driessen dat de spelers tijdens de wedstrijd nauwelijks oog leken te hebben voor de aanwijzingen vanaf de zijlijn. De vraag of het nog ‘klikt’ tussen coach en groep hangt sindsdien nadrukkelijk boven het Nederlands elftal.
Signalen vanaf de bank: Koeman zou niet zijn gehoord
Driessen zat tijdens het duel dicht achter de dug-out van Oranje en schetste een weinig rooskleurig beeld. Volgens hem stond Koeman herhaaldelijk te schreeuwen en te gebaren, zonder zichtbaar effect in het veld. Het elftal zou de instructies niet of nauwelijks hebben overgenomen, zelfs in fases waarin Oranje het duel had moeten controleren. Dat voedt de indruk dat er ruis staat op de lijn tussen trainer en spelersgroep.
Het is niet uitzonderlijk dat coach en ploeg gedurende een wedstrijd elkaar niet altijd direct vinden. Communicatie op topniveau is complex, zeker in hectische eindfases. Maar de stelligheid waarmee Driessen het probleem benoemt, en de context van een krabbelende 3-2 tegen een tegenstander van het kaliber Litouwen, maken de observatie zwaarder. Litouwen staat laag op de FIFA-wereldranglijst en geldt zelden als graadmeter voor Oranje. Juist daarom schuurt het dat de uitvoering slordig was, het plan niet altijd herkenbaar en de regie in de slotfase kwetsbaar.
Evaluatie bij KNVB en de rol van Nigel de Jong
Een snelle breuk met Koeman acht Driessen onwaarschijnlijk. Hij wijst op het proces bij de KNVB, waar directeur topvoetbal Nigel de Jong verantwoordelijk is voor de evaluatie. Driessen is kritisch op De Jong en stelt dat hij niet de aangewezen man zou zijn om rigoureuze conclusies te trekken. Volgens hem is de drempel om nu al in te grijpen hoog.
Feit is dat Koeman in zijn tweede termijn als bondscoach een meerjarig traject leidt, met het WK van 2026 als einddoel. Tussentijdse bijsturingen – qua staf, speelwijze of hiërarchie binnen de selectie – liggen voor de hand, maar een ontslag kent sportief en organisatorisch forse consequenties. De KNVB zal, zoals gebruikelijk, een reeks interne gesprekken voeren: met de staf, de aanvoerdersgroep, de performance- en analyseafdeling en met Koeman zelf. Daarin draait het om twee kernvragen: is het plan helder genoeg, en is de spelersgroep bereid en in staat het consequent uit te voeren?
Prestaties onder Koeman: pieken, dalen en het Litouwen-contrast
Koemans tweede termijn kende al pieken en dalen. Oranje bereikte op het EK van 2024 de halve finale en toonde in de topduels bij vlagen volwassenheid en flexibiliteit. Tegelijkertijd zijn er ook wedstrijden geweest waarin de dominantie stokte, vooral tegen compact verdedigende tegenstanders. Precies in dat dossier liet Oranje tegen Litouwen steken vallen: te lage balcirculatie, te weinig variatie in de diepte, en onvoldoende controle na balverlies.
Driessen legde extra nadruk op het contrast met de interlandperiode in maart, toen de internationals tegen Spanje scherp en gedisciplineerd voor de dag kwamen. Die vergelijking raakt aan een bekende zorg: de consistentie van Oranje. Waar de urgentie tegen toplanden vanzelf lijkt te ontstaan, vraagt een duel tegen een laag geplaatste tegenstander om een andere, even gedisciplineerde mindset. Als een coach langs de lijn nadrukkelijk ingrijpt, maar de vertaalslag op het veld uitblijft, voedt dat de perceptie van een disconnectie.
Wat zegt dit over de dynamiek in de kleedkamer?
Dat spelersinstructies in de hectiek soms verwateren is verklaarbaar, maar de herhaling ervan is problematisch. De aanvoerdersgroep – met ervaren krachten die de stijl en afspraken exemplarisch moeten bewaken – heeft daarbij een sleutelrol. Hun taak: het tempo opvoeren wanneer het nodig is, compact blijven bij omschakelmomenten en het team op cruciale momenten als een harmonica laten bewegen. Als die ankers niet stevig genoeg staan, oogt het veldspel rommelig en krijgen tegenstanders kansen die op papier niet nodig zijn.
Inhoudelijk ligt er voor Koeman en zijn staf een aantal logische werkpunten. In balbezit: vaker loopacties achter de laatste lijn, een duidelijke verdeling tussen spelmakers en dieptegangers, en een hoger basistempo in de passing. Zonder bal: scherper restverdedigen, snellere hergroepering en minder ruimte tussen linies. Zulke tactische details zijn op papier simpel, maar vragen op het veld om overtuiging, leiderschap en herhaling. Dáár wringt het nu, zo proeft de buitenwacht.
Koeman onder het vergrootglas, maar geen paniekknop
Driessen herhaalde bovendien zijn verwachting dat Koeman na het WK 2026 mogelijk alsnog zal vertrekken. Die voorspelling zet druk op de korte termijn: de komende interlandperiodes worden een toetssteen. Binnen de KNVB leeft doorgaans de reflex om stabiliteit te bewaken – zeker na een toernooi waarin Oranje meedeed om de prijzen. De paniekknop wordt niet snel ingedrukt. Maar stabiliteit heeft alleen waarde als de lijn op het veld overtuigt en als coach en spelers aantoonbaar dezelfde kant op kijken.
Koeman heeft in het verleden laten zien dat hij koers kan corrigeren. Hij staat bekend om duidelijke afspraken, een heldere taakverdeling en durf om te kiezen. Het is te verwachten dat hij de komende dagen nadrukkelijk het gesprek aangaat met de leiders binnen het team. Zo’n gesprek draait niet om names and shames, maar om uitvoering: wat gaat er mis tussen plan en praktijk, en wie pakt waar de verantwoordelijkheid?
Wat kunnen we verwachten richting de volgende interlands?
De kortetermijnagenda dicteert tempo. Oranje moet snel richting het volgende blok interlands, met mogelijk opnieuw een mix van tegenstanders: ploegen die hoog druk zetten én teams die laag inzakken. Tegen die laatste categorie bleek Litouwen een pijnlijke reminder: als het basisplan niet strak wordt uitgevoerd, blijft Oranje kwetsbaar. De staf zal de video-analyse verankeren in trainingsvormen die simpel maar dwingend zijn: tempo, diepte, restverdediging, en automatische patronen rond de zestien.
De evaluatie bij de KNVB zal tegelijkertijd draaien. Als de signalen uit de kleedkamer en vanaf het veld uiteenlopen, kan de bond kiezen voor gerichte ingrepen: een extra specialist in de staf, helderder aanspreeklijnen, of een scherper selectiebeleid waarbij vorm en discipline zwaarder meerwegen. Zulke ingrepen zijn kleiner dan een trainerswissel, maar kunnen in de praktijk veel effect hebben.
Conclusie: Oranje heeft duidelijkheid en discipline nodig
De overwinning op Litouwen levert drie punten op, maar ook vragen die niet met de eindstand verdwijnen. Driessens observatie – een bondscoach die roept zonder gehoor – raakt een gevoelig punt: de geloofwaardigheid van het plan op het veld. Koeman en zijn spelers zullen snel moeten laten zien dat ze elkaar wél vinden in uitvoering en intensiteit. De KNVB evalueert, maar de echte toets ligt op het gras.
Als Oranje in de komende interlands weer de scherpte van de duels met toplanden benadert, ebt de ruis vanzelf weg. Gebeurt dat niet, dan wordt de discussie over de klik tussen coach en groep alleen maar luider. De bal ligt, zoals altijd, bij de spelers én bij de bondscoach.
