Erik ten Hag is na zijn korte avontuur bij Bayer Leverkusen werkloos, maar de kans is reëel dat daar spoedig verandering in komt. De Tukker wordt nadrukkelijk in verband gebracht met een verrassende stap: de functie van bondscoach van Zweden. Tegelijkertijd blijft zijn naam rondzingen in Amsterdam, al lijkt Ajax op dit moment een andere koers te varen.
Ten Hags situatie na Leverkusen
De Nederlander vertrok bij Leverkusen na slechts enkele wedstrijden en kreeg volgens ingewijden een ontslagpremie van circa zes miljoen euro mee. Dat bedrag geeft hem de ruimte om selectief te zijn in zijn volgende keuze, maar de wijze waarop het Duitse hoofdstuk afliep, zou zijn eer hebben geraakt. Na zijn vertrek bij Manchester United nam Ten Hag eerder al een sabbatical van ongeveer driekwart jaar. Of hij nu opnieuw zo’n lange pauze neemt, is zeer de vraag.
Professioneel gezien geldt Ten Hag nog altijd als een coach met een duidelijke voetbalvisie. Zijn teams kenmerken zich door verzorgd opbouwen, strakke organisatie en intensief drukzetten. Die benadering vraagt om voorbereidingstijd, betrokkenheid van de spelersgroep en een zorgvuldig neergezette staf. Juist die elementen kunnen bepalend zijn bij de keuze voor zijn volgende uitdaging.
Zweden zoekt ommekeer
Zweden is op zoek naar een nieuwe bondscoach na het vertrek van Jon Dahl Tomasson. De Denen zijn niet de enigen die teleurgesteld toekeken: de Zweedse kwalificatiereeks richting het WK van 2026 is uitgelopen op een worsteling. Ondanks aanvallers van topniveau, zoals Alexander Isak en Viktor Gyökeres, stokte het in de voorbije interlands. Er werd met 2-2 gelijkgespeeld tegen Slovenië en verloren van Kosovo (2-0), Zwitserland (0-2) en opnieuw Kosovo (0-1).
De uitgangspositie is ronduit precair. Om nog kans te maken op plaatsing moet Zweden zijn resterende twee kwalificatiewedstrijden winnen, terwijl Kosovo geen enkel punt meer mag pakken. Daarbovenop moet het doelsaldo worden rechtgetrokken: Zweden staat nu op -5, Kosovo op -1. Het is een bijna utopische opdracht, maar in het internationale voetbal zijn verrassingen nooit uitgesloten. Precies daar zou een nieuwe bondscoach het verschil moeten maken: een korte, scherpe interventie die de selectie mentaal en tactisch kantelt.
Waarom Ten Hag genoemd wordt
De link met Ten Hag is verklaarbaar. Hij bewees bij Ajax dat hij een ploeg in korte tijd naar een herkenbaar, resultaatgericht patroon kan vormen. Onder zijn leiding stroomden talenten door, werden automatismen ingeslepen en stond de organisatie vaak als een huis. Die combinatie van helderheid en discipline is aantrekkelijk voor een bond die direct effect nodig heeft.
Er schuilt echter een paradox: bondscoaches werken in blokken en hebben veel minder tijd op het trainingsveld dan clubtrainers. Dat kan juist wringen met Ten Hags methodische benadering, die doorgaans weken vergt om tot volle wasdom te komen. De vraag is: kan hij zijn model zo comprimeren dat het in een interlandvenster rendeert? Tegelijkertijd kan de rol van bondscoach Ten Hag ruimte bieden om zijn visie te destilleren tot de essentie, met duidelijke afspraken, standaardpatronen en een strakke wedstrijdvoorbereiding.
Ajax in de wachtkamer
In Nederland blijft Ajax als magneet aan Ten Hags naam kleven, maar concrete beweging is er niet. De Amsterdammers denken de rust intern te kunnen terugbrengen en kozen voor een toevoeging aan de staf met Fred Grim, in plaats van een ontslag van de huidige hoofdcoach. Daarmee lijkt een snelle terugkeer van Ten Hag in de Johan Cruijff ArenA niet aan de orde.
“Vorige week had Ajax nog geen lijntje uitgegooid. Ik sprak met iemand die goed is met Ten Hag en hij zei dat hij nog niet gepolst was. Zijn werkwijze vereist eigenlijk wel een voorbereiding. Zijn manier van opbouwen en druk zetten hebben meer tijd nodig dan dat je krijgt als je nu instapt.”
Die woorden, afkomstig van Jop van Kempen (Het Parool), onderstrepen het belangrijkste bezwaar tegen een halsoverkop aanstelling bij Ajax: timing. Los daarvan zou een nationale ploeg, met minder dagelijkse hectiek, Ten Hag de ruimte kunnen bieden om gerichter te sturen in plaats van voortdurend te blussen.
Kansen en risico’s voor Zweden
Mocht Zweden daadwerkelijk met Ten Hag in zee gaan, dan wacht een helder maar steil parcours. Hij zou direct moeten inzoomen op de defensieve compactheid en de omschakelmomenten, punten waarop de ploeg recent tekortkwam. Met Isak en Gyökeres beschikt Zweden over aanvallende wapens die in een scenario met snelle balwinsten en gericht dieptespel maximaal kunnen renderen. Een strakke set-piece-aanpak en duidelijke pressingtriggers kunnen het verschil maken in duels die op details worden beslist.
De keerzijde: de beschikbare tijd is extreem beperkt. De selectie moet onmiddellijk in het gareel en de boodschap moet in een paar trainingen landen. Elke misstap is fataal. Daartegenover staat dat een sterke start Ten Hag autoriteit geeft binnen de groep en vertrouwen in de buitenwacht oplevert. Lukt het Zweden onder zijn leiding de laatste kans te grijpen, dan is dat meteen een visitekaartje dat weegt.
Financiële en persoonlijke afwegingen
Financieel vormt een recente ontslagpremie van ongeveer zes miljoen euro geen rem op de keuzevrijheid van Ten Hag. Het maakt dat hij niet hoeft te haasten en kan wachten op de juiste sportieve match. Tegelijk kan het verlangen om snel sportieve eerherstel te vinden de doorslag geven. Een bondscoachschap op korte termijn biedt een podium, maar ook een reputatierisico als de utopische opdracht niet slaagt.
Voor Zweden is het evenzeer balanceren. Een naam als Ten Hag straalt ambitie uit en kan de selectie schokken, maar vergt commitment van bond en spelersgroep om zijn richtlijnen zonder omwegen uit te voeren. De communicatie moet kraakhelder zijn, het plan simpel genoeg voor snelle implementatie, en de rolverdeling onomstreden.
Wat we mogen verwachten
De komende dagen draait het om drie vragen. Ten eerste: zoekt de Zweedse bond actief toenadering tot Ten Hag en wat is het tijdpad? Ten tweede: houdt Ajax de deur definitief dicht of volgt alsnog een discretie rondje langs het kamp-Ten Hag? Ten derde: hoe weegt Ten Hag zelf de korte termijn van een interlandperiode af tegen de langetermijnzekerheid van een clubproject?
Vooralsnog lijkt Ajax geen stappen te zetten, en in Zweden is het sportieve momentum zo nijpend dat een snelle beslissing wenselijk is. Een wonder is vereist om het WK nog te halen, maar de voetbalgeschiedenis is rijk aan late ommekeren. Met of zonder Ten Hag: de komende interlands bepalen of Zweden een voet tussen de WK-deur krijgt of dat de blik onverwijld op de volgende cyclus moet.
Conclusie
Erik ten Hag staat op een kruispunt. De bondscoachvacature van Zweden biedt een directe, uitdagende route terug naar het hoogste niveau, maar met minimale foutmarge. Ajax lonkt in sentiment, niet in beleid. Wat hij ook kiest, het wordt een beslissing over methode versus momentum: de zorgvuldigheid die hem groot maakte, tegenover de urgentie die Zweden vraagt. Het antwoord volgt waarschijnlijk snel — net als het oordeel van het veld.
