De interlandperiode bood Ramiz Zerrouki een kans om ritme op te doen en vertrouwen te tanken, maar voor de huurling van Feyenoord bij FC Twente verliep de week met Algerije teleurstellend. Ondanks een 3-1 zege op Botswana en een doelpuntloos gelijkspel tegen Guinee in de WK-kwalificatie was vooral Zerrouki onderwerp van stevige kritiek in de Algerijnse media. Het landelijke medium Al Ain omschreef zijn optreden als een pijnpunt en zette daarmee het licht vol op de middenvelder die in Enschede juist belangrijk moet zijn.
Opvallende terugval in het nationale elftal
Algerije pakte vier punten uit twee wedstrijden, maar de manier waarop dat gebeurde, riep vragen op over de balans op het middenveld. In het duel met Guinee, dat eindigde in 0-0, werd Zerrouki specifiek uitgelicht als zwakke schakel. Al Ain stelde dat hij “een ernstige zwakke plek in de opstelling” was. Het medium schreef dat de rechtervoetige controleur meerdere tactische en technische missers beging en dat die fouten de organisatie op het middenveld raakten. Opvallend, zo klonk het, omdat Zerrouki van huis uit verdedigende zekerheid moet bieden.
De toon was hard. Al Ain sprak zelfs van “een triest verhaal, van de defensieve as naar het hart van de storm”, waarmee werd gedoeld op de weg van zekerheid naar onzekerheid die Zerrouki in deze interlandperiode doormaakte. Zulke framing zet druk op de speler, die juist bekendstaat om zijn positionering, spel zonder bal en het vermogen om het spel te verdelen met korte, zuivere passes.
Clubcontext: van Feyenoord naar Twente op huurbasis
Clubmatig is het voor Zerrouki een bijzonder seizoen. Hij staat onder contract bij Feyenoord, maar speelt dit jaar op huurbasis voor FC Twente. Die constructie moet hem minuten, verantwoordelijkheid en ritme opleveren. In Enschede ligt nadruk op controle en passing in de opbouw, met ruimte om het spel voor zich te houden en de ploeg te laten ademen. Juist daarom wringen de harde woorden uit Algerije: de rol die hij bij zijn club vervult, schuurt met het beeld dat in de interlandweek ontstond.
Dat spanningsveld werd extra zichtbaar omdat er voorafgaand aan de interlands optimisme klonk. Zerrouki kwam fit aan bij de nationale ploeg en wilde daar zijn lijn doortrekken. De nuance is dat het niveau en de eisen in een landenteam anders kunnen zijn dan bij de club: andere patronen, medespelers en accenten, en minder tijd om automatismen te slijpen.
Petkovic prees hem vooraf, vragen na afloop
Algerije-bondscoach Vladimir Petkovic sprong vóór de interlandweek nog nadrukkelijk voor zijn middenvelder in de bres. “Het klopt dat hij is overgestapt naar een club van een lager niveau dan waar hij eerder speelde, maar hij is de beste speler van zijn ploeg,” zei de coach. Daarmee onderstreepte Petkovic zijn vertrouwen in Zerrouki’s waarde en kwaliteiten, ook in vergelijking met zijn periode bij Feyenoord.
Na de dubbele ontmoeting is de toon onvermijdelijk anders. De vier punten houden Algerije keurig op koers in de kwalificatie, maar de scherpe media-analyse van onder meer Al Ain maakt dat Petkovic vragen krijgt over de bezetting op het middenveld. Gaat hij vasthouden aan dezelfde controleur, of volgt er bij de volgende interlandperiode een accentverschuiving? Het antwoord is pas later dit kalenderjaar te verwachten, maar dat de discussie is geopend, staat vast.
Wat ging er mis tegen Guinee?
De kritiek concentreerde zich op twee aspecten. Ten eerste op momenten van risicovol balverlies in zones waar Algerije kwetsbaar werd in de omschakeling. Ten tweede op de timing in het drukzetten, waardoor gaten vielen tussen linies. Zulke details kunnen een duel kantelen, zeker in wedstrijden met weinig ruimte en tegenstanders die loeren op fouten. Voor een defensieve middenvelder geldt dan: hoe kleiner de marges, hoe groter de impact van een afzwaaier in de passing of een stap te laat in het duel.
Belangrijk om te benadrukken is dat dit soort wedstrijden zelden op één speler valt te reduceren. Een controleur is afhankelijk van looplijnen om zich heen, de afstand tussen verdediging en middenveld en de keuzes van zijn teamgenoten onder druk. Toch kwam de schijnwerper nu vooral op Zerrouki te staan, omdat zijn taakomschrijving — rust brengen en de balans bewaken — precies in het hart ligt van de kritiek die Algerijnse media formuleerden.
Reacties en implicaties voor FC Twente
Bij FC Twente zal men vooral benieuwd zijn naar de mentale reactie van de middenvelder. Club- en interlandvorm hoeven niet samen te vallen; vaak is een terugkeer naar de bekende omgeving, met vertrouwde automatismen, voldoende om het niveau snel te herstellen. De technische staf zal inzetten op helderheid: duidelijke taken in de opbouw, hulp in de eerste fase bij het uitverdedigen en afspraken over restverdediging zodra Twente balverlies lijdt.
Een kritische interlandperiode kan ook een prikkel zijn. Spelers gebruiken dat vaker als brandstof om te laten zien wat ze waard zijn. Twente heeft baat bij een Zerrouki die op het juiste moment het tempo bepaalt, rust bewaart aan de bal en tegelijkertijd de counter dichtzet. Zeker in wedstrijden waarin de tegenstander compacter speelt en loert op omschakeling, is zijn rol essentieel.
Vooruitblik op Twente – NAC Breda
Zaterdagavond wacht in de Grolsch Veste de confrontatie met NAC Breda. Het thuisduel biedt Twente de kans om de lijn in eigen competitie te bewaken en verder te bouwen aan automatismen. Voor Zerrouki is het bovendien een ideaal decor om de knop om te zetten. Thuis, met het publiek achter zich en in een elftal waarin hij zijn positie en de afspraken door en door kent, kan hij laten zien dat de interlanddissonant geen trend hoeft te zijn.
NAC zal proberen de ruimtes klein te houden en Twente dwingen tot precisie in de passing en geduld in de opbouw. Dat vraagt om een stabiele regisseur op zes, iemand die de bal eist, het spel verlegt en de ploeg in evenwicht houdt. Als Twente daarin slaagt, kan de ploeg de tegenstander uit de structuur trekken en kansen afdwingen. Zerrouki’s eerste balcontacten, zijn keuzes bij druk en de afstemming met zijn mede-middenvelders vormen daarin de barometer.
Breder perspectief: verschil tussen club en land
De kwestie rond Zerrouki raakt een bekend thema. Spelers presteren soms anders bij hun nationale ploeg dan bij hun club. Het verschil zit in rol, tempo, veldbezetting en de mate van ingeslepen patronen. Een controlerende middenvelder leunt op voorspelbaarheid in zijn omgeving; als die ontbreekt, neemt de foutmarge toe. Dat maakt de interlandperiode een dubbelzinnig meetmoment: van waarde voor ritme en status, maar niet per definitie representatief voor clubvorm.
Voor Twente telt de korte termijn: het herstellen van vertrouwen, het maximaliseren van zijn kwaliteiten in een herkenbaar raamwerk en het gebruiken van de interlandervaring als leermoment. Voor Algerije valt er tijd te winnen richting de volgende kwalificatierondes, waarin Petkovic de balans op het middenveld opnieuw zal afwegen.
Concluderend: Zerrouki beleefde een lastige interlandweek en werd in Algerije hard aangepakt. De context verklaart een deel van de worsteling, maar neemt de noodzaak tot reageren niet weg. De eerstvolgende kans dient zich snel aan: zaterdagavond in de Grolsch Veste tegen NAC Breda. In eigen huis kan de controlerende middenvelder de toon zetten die Algerije miste — en zijn seizoen bij Twente een stevig vervolg geven.
