Bondscoach Ronald Koeman maakt vrijdagmiddag zijn selectie bekend voor de interlandwedstrijden tegen Polen en Litouwen. Daarbij dreigt voor een aantal Oranje-internationals een teleurstelling. Door het gebrek aan speeltijd bij hun clubs staan onder meer Nick Olij, Lutsharel Geertruida, Stefan de Vrij, Teun Koopmeiners en Brian Brobbey op de wip. Koeman heeft in eerdere periodes benadrukt dat wedstrijdritme zwaar weegt, zeker aan het begin van een nieuwe interlandmaand.
Keepers: verschuivingen op komst
In het doel lijkt er iets te gaan schuiven. Bart Verbruggen geldt als zekerheidje en keept wekelijks. Ook Mark Flekken maakt zijn minuten en lijkt daarmee eveneens safe. De vraag ligt bij de derde keepersplek: Nick Olij is dit seizoen bankzitter bij PSV en mist daardoor het noodzakelijke ritme. In dat licht is het aannemelijk dat Koeman een alternatief overweegt.
De naam van Robin Roefs valt nadrukkelijk. De jonge doelman maakte deze zomer de stap naar Sunderland en veroverde daar direct een basisplaats. Het profiel past bij wat Koeman vaak zoekt voor de derde keepersrol: iemand met vorm, fitheid en een stijgende lijn in zijn ontwikkeling. De derde doelman traint vooral mee, maar moet bij uitval van de eerste twee direct kunnen leveren. Continu spelen op clubniveau is dan een belangrijke graadmeter.
Defensie: bankzitters onder druk
Achterin wordt het spannend voor meerdere namen. Matthijs de Ligt is onder Koeman geen automatische zekerheid, maar hij liet in de seizoensstart bij Manchester United wel solide optredens zien. Dat kan in zijn voordeel werken. Complexer is de situatie voor Lutsharel Geertruida en Stefan de Vrij, die bij hun clubs veelal op de bank zitten. Dat gebrek aan ritme weegt zwaar: Koeman heeft het vaak over automatismen, intensiteit en scherpte, en die komen doorgaans pas terug met regelmatige speelminuten.
De bondscoach balanceert hier tussen vorm en ervaring. In het hart van de defensie is de concurrentie fors, met gevestigde krachten en multifunctionele opties. Voor Geertruida geldt bovendien dat zijn veelzijdigheid (centrale verdediger en rechtsback) normaal gesproken een plus is. De vraag is of Koeman die flexibiliteit laat prevaleren boven actuele vorm. Voor De Vrij, jarenlang een betrouwbare kracht, kan hetzelfde gelden: de hiërarchie in de groep is bekend, maar ritme weegt zwaar in de afweging richting duels waarin Oranje dominant wil zijn én aan de bal durft te voetballen.
Middenveld: moordende concurrentie voor Sem Steijn
Het middenveld blijft het sterkst bezette deel van de selectie. De roep om Sem Steijn klinkt steeds luider, maar de concurrentie is moordend. Wereldtoppers als Frenkie de Jong, Ryan Gravenberch en Tijjani Reijnders drukken hun stempel en bieden Koeman verschillende profielen: spelverdeling, loopvermogen en diepgang. Daarachter vechten creatieve en controlerende middenvelders om schaarse plekken in de kern van de selectie.
Voor Teun Koopmeiners kan de timing ongelukkig zijn. Hij heeft op dit moment geen vaste basisplaats bij Juventus en dreigt daarmee het kind van de rekening te worden. Zijn traptechniek, scorend vermogen uit het tweede lijn en tactische discipline zijn kwaliteiten die Koeman graag inzet, maar zonder minuten bij zijn club wordt het lastig om ritme en zekerheid te garanderen. Steijn brengt daarentegen energie, scorend vermogen en een neus voor de ruimte mee. De vraag is of Koeman die frisse vorm nu al beloont, of kiest voor vertrouwde patronen richting de cruciale interlands.
Aanval: strijd om de spitspositie
Voorin blijft de discussie in de punt van de aanval terugkeren. Memphis Depay en Wout Weghorst strijden om de nummer 9-positie, al lijkt de eerste in dit soort wedstrijden doorgaans de voorkeur te krijgen vanwege zijn combinatie van techniek, creativiteit en rendement. Weghorst biedt arbeid, kopkracht en werklust, een profiel dat in specifieke wedstrijdplannen heel waardevol kan zijn.
Opvallend is de situatie van Brian Brobbey. De spits kwam nog geen minuut in actie voor Ajax en dreigt de selectie niet te halen. Dat is pijnlijk voor een speler die vorig seizoen liet zien dat hij, in vorm, verdedigingen stuk kan lopen met zijn fysiek en diepgang. Omdat de bezetting in de spits dun is, kan dat de deur openen voor een nieuweling of een terugkeer van een naam uit de subtop. Emanuel Emegha is in dat kader een serieuze optie: hij brengt lengte, loopvermogen in de diepte en een opportunistisch randje dat Oranje in de omschakeling kan gebruiken.
Koeman’s weegmoment: ritme versus hiërarchie
De kern van Koeman’s selectiebeleid is helder: ritme en fitheid drukken zwaar op de weegschaal. Tegelijkertijd laat hij zijn hiërarchie niet licht varen. Spelers die in de groep een sleutelrol vervullen en eerder hebben geleverd, krijgen vaak het voordeel van de twijfel als hun vormdip tijdelijk lijkt. Deze interlandperiode, vroeg in het seizoen, vergroot het belang van clubminuten nog meer. Wie nu wekelijks speelt, brengt zekerheid; wie aanhaakt zonder ritme, loopt risico om basissnelheid te missen op interlandniveau.
Daarmee wordt de selectie een momentopname én een signaal. Voor bankzitters is het een wake-upcall richting speeltijd op clubniveau. Voor nieuwkomers is het de kans om een indruk achter te laten en zodoende in het spoor van de definitieve toernooikeuze te komen.
De namen op de wip en de mogelijke gevolgen
De vijf twijfelgevallen illustreren de breedte en de scherpte van de concurrentie. Nick Olij lijkt zijn derde keepersplek te verliezen aan een collega met meer ritme, mogelijk Robin Roefs. Lutsharel Geertruida en Stefan de Vrij verkeren in een vergelijkbare positie: hun kwaliteit staat buiten kijf, maar bankzitten maakt kwetsbaar in de pikorde. Voor Teun Koopmeiners is het momentum ongelukkig; zonder vaste basisplaats bij zijn club wordt het lastig om de concurrentie op Oranje-niveau te overtuigen. En Brian Brobbey, zonder speelminuten, dreigt naast de lijst te grijpen tot hij ritme heeft.
De mogelijke winnaars? Spelers met duidelijke vorm en consistente inzetbaarheid. In doel kan dat Roefs zijn, achterin wellicht een verdediger die meerdere posities dekt en wekelijks speelt, op het middenveld iemand die passing én pressing combineert, en in de aanval een spits die de diepte zoekt en direct rendement levert. De roep om vers bloed – binnen de marges van Koeman’s plan – is daarmee logisch.
Publieksdebat: wie moet blijven?
Onder supporters is de vraag actueel wie ondanks het gebrek aan speeltijd toch behouden moet blijven in de selectie. De namen die het meest worden genoemd:
- Olij
- Geertruida
- De Vrij
- Koopmeiners
- Brobbey
- Of: laat ze allemaal maar thuis
Het illustreert de spagaat waar de bondscoach in zit: kiezen voor beproefde kwaliteit of voor spelers in vorm. De waarheid ligt vaak in een mix, waarbij Koeman per linie en per rol kijkt naar wat het elftal in deze specifieke interlands nodig heeft.
Vooruitblik op de bekendmaking
Vrijdagmiddag valt de definitieve keuze. Oranje treft Polen en Litouwen, wedstrijden waarin controle, creativiteit en efficiëntie voorin het verschil moeten maken. De selectie zal richting geven aan Koeman’s plan voor deze interlandperiode: wie krijgt het vertrouwen in de as, wie voegt energie toe vanaf de bank en welke nieuwkomers grijpen hun kans?
De komende dagen kunnen nog verschuivingen opleveren door blessure-updates of laatste transfersoapjes, maar de hoofdlijnen zijn helder: wie speelt, zit veilig; wie kijkt toe, moet vrezen. Koeman’s lijst zal dat signaal onderstrepen. Daarna is het aan de spelers om het gelijk van de bondscoach in het Oranje-shirt te bewijzen.
Kern: Koeman staat op het punt scherpe keuzes te maken op basis van ritme en rol in de groep. Dat maakt deze selectie niet alleen interessant voor de komende duels, maar ook veelzeggend richting de maanden die volgen.
