Het is opnieuw stil rondom Mohamed Ihattaren. Het ooit zo veelbelovende toptalent, dat vorig seizoen bij RKC Waalwijk zijn comeback in het profvoetbal maakte, is nog altijd niet weg bij de gedegradeerde club. Ondanks zijn duidelijke wens om te vertrekken en het feit dat RKC bereid is om daaraan mee te werken, lijkt een concrete transfer nog niet in zicht. Zelfs een oriënterend gesprek met NEC is op niets uitgelopen.
Ambitieus vertrek na teleurstellend seizoen
Toen RKC in mei degradeerde naar de Keuken Kampioen Divisie, liet Ihattaren er geen twijfel over bestaan: hij wilde niet mee naar het tweede niveau. De creatieve linkspoot wilde verder, omhoog. Een nieuwe kans, het liefst op Eredivisie-niveau. RKC gaf aan daaraan te willen meewerken. De club gunde hem die stap, ook vanwege het wederzijdse respect dat is opgebouwd sinds zijn terugkeer in het profvoetbal. Maar inmiddels is het eind juli, en staat de 23-jarige middenvelder nog steeds onder contract in Waalwijk.
Volgens het Brabants Dagblad blijft het opvallend stil rond Ihattaren. En dat is verrassend, gezien zijn talent, zijn drive en het feit dat hij afgelopen seizoen – ondanks de collectieve malaise bij RKC – af en toe zijn klasse liet zien. Hij had flitsen van de speler die ooit tot de grootste Nederlandse talenten werd gerekend. Maar structureel bepalend was hij nog niet.
Oriëntatiegesprek met NEC zonder vervolg
Een van de weinige concrete signalen van binnenlandse belangstelling kwam uit Nijmegen. Ihattaren zou een gesprek hebben gevoerd met Dick Schreuder, de nieuwe hoofdtrainer van NEC. De ambitieuze eredivisionist wil stappen zetten en zich steviger nestelen in de subtop. Een creatieve kracht als Ihattaren zou in theorie een mooie impuls kunnen geven aan het aanvalsspel.
Toch liep het gesprek vooralsnog op niets uit. NEC hapte niet toe. Waarom dat precies is, blijft onduidelijk. Mogelijk gaat het om twijfels over de fysieke of mentale belastbaarheid van Ihattaren, of simpelweg om financiële kaders waarbinnen NEC niet kan of wil opereren. Wat wel duidelijk is: een directe hereniging lijkt voorlopig van de baan.
Buitenlandse clubs melden zich – maar zonder perspectief
Dat er überhaupt interesse is, staat buiten kijf. Diverse buitenlandse clubs hebben zich bij de entourage van Ihattaren gemeld. Maar het zijn bestemmingen die bij zijn kamp geen enthousiasme oproepen. “De clubs die zich concreet voor hem gemeld hebben, komen uit landen waarvan zowel zijn entourage als hijzelf overtuigd is dat het hem als persoon en als voetballer niet ten goede komt,” aldus het Brabants Dagblad.
Dat heeft alles te maken met de ervaring uit het verleden. Na mislukte periodes bij Juventus, Sampdoria en Ajax, heeft Ihattaren geleerd dat een ondoordachte transfer naar het buitenland zonder goed vangnet funest kan zijn. De insteek is nu fundamenteel anders. De focus ligt op stabiliteit, rust en begeleiding. En dat is vooral in Nederland beter te waarborgen dan in het buitenland.
Het projectteam rondom Ihattaren
Opvallend is hoe serieus Ihattaren en zijn team het plan van herstel en re-integratie in het profvoetbal aanpakken. Sinds zijn terugkeer bij RKC werkt hij met een speciaal samengesteld team. Onder de naam ‘Projectteam Mo’ begeleiden meerdere professionals hem op fysiek, mentaal en professioneel vlak. Naast zijn zaakwaarnemer zijn onder meer een psychiater en oud-voetballer Ricardo Kishna betrokken.
Het doel van dit team: Ihattaren ondersteunen bij zijn terugkeer aan de top en zorgen dat hij niet opnieuw in valkuilen trapt die eerder zijn carrière ontspoorden. Daarbij is nabijheid essentieel. “Als Ihattaren naar een ver land zou vertrekken, dan zou dat betekenen dat hij nauwelijks meer geholpen kan worden door zijn begeleiders,” schrijft journalist Bob Hermus in het Brabants Dagblad. En dat wil niemand – het risico is simpelweg te groot.
Droom van Eredivisie blijft overeind
Wat blijft is Ihattarens wens om in Nederland actief te blijven. De Eredivisie is het podium waarop hij zich het liefst wil laten zien. Niet alleen vanwege het niveau, maar ook vanwege de cultuur, taal, en nabijheid van familie en begeleiding. Opnieuw beginnen in een vertrouwde omgeving, met focus op zijn voetbal, dat is het doel.
Maar op dit moment is er in Nederland nog geen club die daadwerkelijk doorpakt. Diverse clubs houden hem volgens ingewijden in de gaten, maar wachten vermoedelijk af hoe de markt zich ontwikkelt. Of ze hebben simpelweg twijfels. Over zijn fysieke gesteldheid, over zijn inzet of over zijn mentale stabiliteit – zaken die nu eenmaal zwaar meewegen bij een speler met zo’n turbulente achtergrond.
En ondertussen tikt de klok
Voor Ihattaren is het een frustrerende situatie. De voorbereiding op het nieuwe seizoen is in volle gang. Clubs zoeken nog steeds versterkingen, zeker als er elders in hun selectie spelers vertrekken. Ihattaren blijft fit, blijft hopen en blijft wachten. Maar hij is 23, geen 18 meer. De tijd waarin hij als een ruwe diamant werd beschouwd, ligt achter hem. Clubs willen rendement. Zekerheid. Impact.
Dat betekent ook dat hij in deze fase misschien genoegen zal moeten nemen met een bescheidener rol, om vanaf daar weer op te bouwen. Zoals hij zelf vaker zegt: “Ik wil gewoon weer voetballen. Gewoon genieten van het spel.”
Conclusie: het blijft afwachten
De komende weken zullen cruciaal zijn. De transfermarkt is nog open tot eind augustus, en de situatie kan snel kantelen. Maar op dit moment is Ihattaren een speler in de wachtkamer. Clubs twijfelen, het projectteam waakt en RKC hoopt op duidelijkheid.
De bal ligt, opnieuw, bij Mo zelf. Een nieuw hoofdstuk in zijn carrière is mogelijk – maar iemand moet hem wel de kans geven.
