Jack van Gelder ligt opnieuw onder vuur na zijn optreden bij De Oranjezondag. De sportverslaggever ging fel in debat met CDA-leider Henri Bontenbal, maar kreeg daarna de wind van voren omdat hij het partijprogramma niet of onvoldoende kende. De kritiek komt inmiddels uit meerdere hoeken: televisiecollega’s laten zich kritisch uit en ook op sociale media is de toon hard. De discussie raakt daarmee niet alleen Van Gelder, maar ook de bredere vraag hoe talkshows omgaan met vaste gasten en opinies aan tafel.
Het incident bij De Oranjezondag
In de bewuste uitzending nam Van Gelder Bontenbal stevig de maat. De toon was scherp en de vragen nadrukkelijk, maar volgens critici ontbrak het aan inhoudelijke voorbereiding. De kern van de kritiek: Van Gelder reageerde op standpunten zonder het CDA-programma te hebben doorgenomen. Dat maakt het lastig om een politicus effectief en eerlijk te toetsen. Het voorval leidde vrijwel direct tot discussie over de rol van prominente, maar niet-politieke, tafelgasten in verkiezingsdebatten en actualiteitenshows.
Dat De Oranjezondag ruimte biedt aan uitgesproken meningen is op zichzelf niet nieuw. Het programma leunt vaak op herkenbare gezichten uit de sport- en mediawereld. Het incident met Bontenbal fungeerde echter als katalysator voor een groter debat: wanneer slaat betrokkenheid en aanwezigheid om in gemakzucht, en hoe zorg je dat kijkers inhoudelijk worden bediend?
Kritiek uit de televisiewereld
Johan Derksen uitte al eerder zijn ongenoegen over de manier waarop Van Gelder zich opstelt. In Vandaag Inside stelde hij dat de sportverslaggever “lukraak wat roept” over Bontenbal, terwijl hij niet precies weet hoe het CDA-programma is opgebouwd. Daarmee raakte Derksen aan de kern van de kritiek: commentaar zonder solide basis.
Ook cabaretier Youp van ’t Hek spaarde Van Gelder niet in zijn column in de VARAgids. “Over Jack gesproken: heeft die man geen vrienden in het verzorgingshuis die hem eerlijk vertellen dat het echt niet meer kan?” schrijft Van ’t Hek. Zijn opmerking is niet alleen een sneer, maar past in een bredere kritiek op het format van talkshows en de vaste poule aan duiders die avond aan avond aanschuiven.
De rol van vaste tafelgasten
Van ’t Hek hekelt vooral de voorspelbaarheid. Volgens hem is de kijker gewend geraakt aan “vastigheid”: dezelfde hapjes, drankjes en vooral dezelfde meningen aan dezelfde tafels. Hij ziet een tv-landschap dat weinig risico neemt, waar “zo min mogelijk vreemd volk over de vloer” komt. In zijn woorden: vaste duiders op vaste stoelen, avond aan avond. Daarbij noemt hij voorbeelden uit het bekende talkshowcircuit en verwijst hij nadrukkelijk naar de vertrouwde rol en plek van vaste gasten. “Om over die arme Jack van Gelder nog maar te zwijgen,” sneert hij, waarmee hij Van Gelder symbool maakt voor die vermeende behoudzucht.
De kritiek snijdt breder hout. Talkshows kiezen vaak voor vertrouwde gezichten omdat die herkenning opleveren, de sfeer kennen en tv-ervaring hebben. Maar die keuze heeft een keerzijde: het kan leiden tot minder variatie aan perspectieven en, in het ergste geval, tot gemakzucht in voorbereiding en debat. Het incident rond Van Gelder wordt zo een casus in een groter mediavraagstuk: hoe houd je het debat fris, pluriform en inhoudelijk scherp, zonder in te leveren op kijkcijfers en dynamiek?
Reacties op sociale media
Ook op X (voorheen Twitter) regent het reacties. De toon is hard en vaak weinig vergevingsgezind. Zo valt te lezen: “Laten we alsjeblieft ophouden Jack van Gelder een podium te geven.” Een ander schrijft: “Jack van Gelder is de weg kwijt. Overal afgedankt en als opiniemaker is hij onruststoker en opportunistisch.” Weer een ander verwijst naar zijn iconische commentaar uit het verleden: “Jack van Gelder heeft sinds Bergkamp, Bergkamp, Bergkamp, Bergkamp (27 jaar geleden) niets/nada/nul/zero betekend voor dit land.”
Die laatste reactie raakt een gevoelig punt. Van Gelder is onlosmakelijk verbonden met historische sportmomenten, maar dat verleden is niet automatisch een vrijbrief voor een prominente rol in het actuele debat. De vraag die terugkomt: draagt zijn aanwezigheid nog bij aan de inhoud en kwaliteit van talkshows, of weegt de bekendheid inmiddels zwaarder dan de voorbereiding?
Wie is Jack van Gelder?
Van Gelder is al decennialang een bekend gezicht en geluid in de Nederlandse sportjournalistiek. Hij maakte naam als presentator en commentator, en werd nationaal bekend door iconische radioverslagen en tv-momenten rond grote toernooien. Zijn enthousiaste stijl, met soms legendarische uithalen, maakte hem geliefd bij een breed publiek. Juist dat verleden verklaart waarom zijn optredens nog steeds aandacht trekken, maar ook waarom de kritiek nu zo duidelijk binnenkomt: hoe groter de naam, hoe hoger de lat.
In de loop der jaren verbreedde Van Gelder zijn rol van pure sportverslaggeving naar het opiniëren over actualiteit. Dat schuurt soms. Wie aanschuift als duider over politiek of maatschappij, krijgt te maken met andere spelregels en verwachtingen. Dossiervastheid, scherpte en hoor en wederhoor worden dan belangrijker dan de emotie en snelheid die in sportcommentaar vaak goed werken.
Balans tussen dynamiek en diepgang
De discussie rond De Oranjezondag gaat niet alleen over één incident, maar over de balans die talkshows moeten vinden. Kijkers willen herkenning en vaart. Redacties willen betrouwbaarheid en inhoud. Vaste gasten brengen chemie en routine, maar kunnen ook leiden tot voorspelbaarheid. Nieuwe stemmen kunnen verrassen, maar vergen meer begeleiding en redactionele voorbereiding.
Voor Van Gelder ligt de opgave helder: als hij aan tafel blijft over politiek en actualiteit, zal hij meer moeten investeren in dossierkennis en bronmateriaal. Anders is het risico groot dat zijn optreden wordt weggezet als luidruchtig, maar inhoudelijk licht. Voor redacties geldt dat een diverser panel aan gasten – jong en oud, bekend en nieuw – kan helpen om het gesprek te verbreden en te verdiepen.
Moet Van Gelder stoppen op tv?
De roep om een stapje terug is nadrukkelijk, zeker na de uithalen van Derksen en Van ’t Hek. Tegelijkertijd hoeft een enkel incident geen definitief oordeel te zijn. In de praktijk zal het neerkomen op keuzes van programmamakers en op de bereidheid van Van Gelder om zijn rol scherper te definiëren. Wil hij de scherpe columnist aan tafel zijn, of juist de bevlogen sportkenner met een goed voorbereide mening?
Wat vind jij?
- Ja, per direct stoppen met talkshowoptredens
- Nee, Van Gelder blijft een interessante tafelgast
Lezers kunnen hun mening delen via de reacties. De uitkomst van dat debat is illustratief voor een bredere vraag waar televisie al langer mee worstelt: wie bepaalt de toon, en hoe zorg je voor zowel reuring als relevantie?
Conclusie
Het optreden van Jack van Gelder bij De Oranjezondag heeft een sluimerende discussie in tv-land opnieuw doen oplaaien. Kritiek uit de tv-wereld, stevige woorden van Youp van ’t Hek en felle reacties op sociale media leggen dezelfde kwetsbaarheid bloot: talkshows leunen zwaar op vaste gezichten, en dat werkt alleen als de inhoud daarbij gelijke tred houdt. Voor Van Gelder betekent dit dat hij aan zet is. Met betere voorbereiding en scherpere rolafbakening kan hij zijn ervaring laten spreken. Zonder die stap dreigt hij het symbool te worden van de voorspelbaarheid waar critici juist vanaf willen. De komende weken zal blijken welke kant het opgaat – met Van Gelder én met de talkshows die hem een podium geven.
