Wat gisteravond op televisie gebeurde, was geen evenwichtig gesprek maar een botsing. Een zichtbaar geprikkelde Eva Jinek raakte in haar interview met SGP-leider Chris Stoffer de journalistieke lijn kwijt. Aanleiding was de nieuwe bewustwordingscampagne van de SGP over abortus. Waar Stoffer kalm zijn punt probeerde te maken, verhardde de toon aan tafel. Het werd geen debat, maar een frontale aanval – en daarmee miste het gesprek het eigenlijke doel.
Een gesprek dat ontspoorde
Het gesprek begon met een schampere verwijzing naar de dalende peilingen van de SGP – een opening die eerder bedoeld leek om Stoffer te positioneren dan om het onderwerp te verkennen. Toen Stoffer vervolgens feitelijk opmerkte dat het aantal abortussen in Nederland rond de 40.000 per jaar ligt, sloeg de sfeer om. Hij benadrukte dat de campagne draait om bewustwording: laten we het erover hebben, zonder te verbieden. Desondanks werd elk antwoord van hem zwaarder aangezet en in een moreel frame geplaatst. De nieuwsgierigheid week voor afkeuring.
Wie keek, zag het gebeuren: in plaats van door te vragen naar de bedoeling, de doelgroep en de uitvoering van de campagne, ging het gesprek steeds meer over de intenties die Jinek de SGP toedichtte. Dat helpt geen enkele kijker aan inzicht, en zet de gast van dienst onnodig op het strafbankje.
Van interviewer naar activist
Een journalist hoort door te dringen tot de kern, juist bij gevoelige thema’s. Dat kan scherp, maar wel fair. Gisteravond ontbrak die balans. Waar Stoffer probeerde uit te leggen dat de campagne niet dwingt en niets wil verbieden, gleed het gesprek af richting activistische verontwaardiging. De presentatrice laadde de discussie moreel op, en dat ging ten koste van de inhoud. Een interview wordt dan geen instrument om te begrijpen, maar een middel om een moreel oordeel te vellen.
De kijker blijft achter met de vraag: waar ging het nu echt over? Over de vraag of bewustwording rond abortus geoorloofd is, of over het veroordelen van een partij die een ongemakkelijke discussie wil voeren?
De vraag die de grens overschreed
Het dieptepunt van het gesprek werd bereikt toen Jinek op felle toon vroeg: “Dus u zou uw dochter dwingen om een kind op de wereld te zetten als ze verkracht is?” Het is een emotioneel geladen vraag die elke nuance uit het gesprek drukte. Zulke framing zet een gast klem en werkt verheldering tegen. Wie oprecht wil weten hoe de SGP met uitzonderingssituaties omgaat, vraagt door op beleid en principes – niet op hypothetische familiedrama’s.
De afsluiting maakte het ongemak compleet. Toen Stoffer nog één inhoudelijke reactie wilde geven, kapte Jinek af: “We hebben genoeg over de campagne gesproken. Ik moet door naar mijn volgende gast. Dat uh, dat red ik niet meer. Het spijt me. Maar dank dat u hier was.” Daarmee werd niet alleen de gast, maar vooral de kijker tekortgedaan. Het onderwerp was amper uitgediept en de ruimte voor een laatste punt werd ontzegd.
Waarom de SGP-campagne schuurt
De SGP presenteerde met “Dus abortus?” een campagne die een ongemakkelijke vraag stelt: is abortus altijd de enige of beste oplossing in moeilijke omstandigheden? De partij stelt geen verbod voor, maar vraagt aandacht voor de morele dimensie en de maatschappelijke omvang – jaarlijks tienduizenden ingrepen. Dat is een realiteit die een open gesprek verdient, juist omdat het gevoelig ligt. Bewustwording is geen dwang, en debat is geen veroordeling. Het doel is reflectie, geen straf.
Dat schuurt, zeker in een debatklimaat waarin abortus vaak wordt neergezet als een verworven recht waar nauwelijks nog over gediscussieerd mag worden. Maar een volwassen democratie kan lastige vragen aan, zonder de vraagsteller meteen te demoniseren. Wanneer het aantal afbrekingen jaar op jaar hoog blijft, is het niet vreemd dat een politieke partij vraagt om bezinning en betere ondersteuning van vrouwen die twijfelen.
Talitha Muusse: kritiek van binnenuit
Opvallend was dat ook oud-presentatrice en opiniemaker Talitha Muusse zich uitsprak over het gesprek. In een thread op X wees zij op de onevenwichtige gespreksvoering, het sentiment boven de inhoud en het gebrek aan echte nieuwsgierigheid. Met name het betrekken van Stoffers dochters noemde zij onnodig laag. Haar conclusie was helder: als je het debat aangaat, moet je het wel eerlijk doen. Het is veelzeggend als zelfs mediamakers de aanpak afkeuren – niet vanwege de inhoud van het onderwerp, maar omdat de basisregels van een fair gesprek werden verlaten.
Tijd voor echt debat
De kern blijft: Nederland heeft baat bij open, eerlijke en respectvolle discussies over ingewikkelde thema’s. Abortus hoort daarbij. Wie pleit voor bewustwording, mag stevig bevraagd worden. Maar dat vergt wel dat interviewers luisteren, uitdiepen en ruimte laten voor antwoorden – ook als die botsen met eigen overtuigingen. Anders verschraalt het gesprek tot theater, en haakt de kijker af.
De SGP mag worden tegengesproken, maar dan wel op de inhoud: wat beoogt de partij precies, welke ondersteuning ziet zij voor vrouwen in nood, hoe kijkt zij naar preventie, en welke rol ziet zij voor overheid en samenleving? Dat zijn de vragen die iets opleveren. Morele verontwaardiging levert vooral ruis op.
Steun onafhankelijke berichtgeving
Wie het belangrijk vindt dat er ruimte blijft voor minderheidsstandpunten en ongemakkelijke vragen, heeft media nodig die die gesprekken eerlijk voeren en bewaken. Dat betekent ook steun voor platforms die tegengas geven aan een gesloten debatcultuur. Vind jij ook dat andere visies gehoord moeten worden – zeker wanneer het gaat om tienduizenden levens per jaar? Overweeg dan om ons werk mogelijk te maken.
Steun via: https://dds.backme.org of maak een bijdrage over naar NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media.
Kortom: het gesprek bij Jinek had een kans kunnen zijn om een beladen thema zorgvuldig te ontleden. In plaats daarvan werd het een morele krachtmeting. Dat is zonde, want het onderwerp verdient beter – en de kijker ook.
