Alex Kroes ziet de druk op John Heitinga toenemen, maar van een ontslag is vooralsnog geen sprake. De technisch directeur van Ajax erkent dat de onvrede over het spel en de resultaten van de afgelopen periode luid doorklinkt, zowel in het stadion als daarbuiten. Toch kiest hij bewust voor rust en continuïteit. In een gesprek met Ajax Life maakt Kroes duidelijk dat Heitinga zijn vertrouwen houdt en dat hij niet zwicht voor de roep om snelle veranderingen.
Druk op Heitinga neemt toe
De afgelopen weken klonk steeds nadrukkelijker het geluid dat Ajax van trainer zou moeten wisselen. Het spel zou te wisselvallig zijn en de progressie onvoldoende zichtbaar. Kroes is zich zeer bewust van die kritiek. Hij vertelt dat hij in de dagen vlak voor de interlandbreak veelvuldig werd aangesproken door mensen die vonden dat het tijd was voor ingrijpen. Die roep legde hij naast zich neer. Volgens de bestuurder past nu juist kalmte, hoe ongemakkelijk de situatie ook kan aanvoelen.
Dat standpunt is niet nieuw. Kroes schetst hoe hij eerder in zijn loopbaan pal bleef staan voor een coach die onder vuur lag. Binnen Ajax verwees hij toen naar zijn overtuiging: als er al een ontslag moest vallen, dan moest men ook bij hem beginnen. Die lijn trekt hij door richting Heitinga. Het gaat hem om het principe: als je een trainer aanstelt met een visie, moet je ook de tijd en ruimte bieden om die tot wasdom te laten komen.
Kroes spreekt vertrouwen uit
Het vertrouwen in Heitinga is expliciet. Kroes wijst erop dat een club in opbouw niet ieder weekend sprongen kan maken. Hij wil voorkomen dat Ajax in een reflexmodus schiet waarin na elke tegenvaller een rigoureuze beslissing volgt. “Als je gelooft in de mensen met wie je werkt, dan hoort daar ook bij dat je ze door een moeilijke fase heen helpt,” is de strekking van zijn boodschap. De technisch directeur benadrukt dat een trainer niet alleen wordt afgerekend op de stand van vandaag, maar ook op de richting die zichtbaar wordt in spelopvatting, ontwikkeling van spelers en teamdynamiek.
Daarbij wijst hij op het grotere plaatje. Ajax is bezig met een heropbouw, sportief én organisatorisch. Een elftal waar veel is gewisseld in samenstelling en hiërarchie heeft tijd nodig om automatismen te ontwikkelen. Dat geldt net zo goed voor nieuwe spelers als voor een staf die met hen aan de slag is. Stabiliteit, zo stelt Kroes, is een bouwsteen die je niet tussentijds moet wegtrekken.
Interne discussie en persoonlijke twijfel
Opvallend open is Kroes over het interne debat. Hij vertelt dat hij iemand binnen de club met aanzien en invloed een principiële vraag heeft gesteld: of hijzelf zou moeten opstappen als Ajax toch voor een ‘gedwongen variant’ zou kiezen en de trainer zou ontslaan. Het antwoord was nee. Kroes geeft toe dat dit hem bezighoudt; hij voelt de verantwoordelijkheid en de spanning die bij zulke keuzes hoort. Maar die persoonlijke worsteling verandert niets aan zijn oordeel over Heitinga: de trainer verdient steun, niet de bijl.
Die openheid over twijfel is tegelijkertijd een signaal naar de achterban: de clubleiding luistert en wikt, maar wil niet regeren met de waan van de dag. Kritiek wordt serieus genomen, juist omdat de laatste jaren bij Ajax vaker onrust dan vooruitgang brachten. Maar ongeduld is niet automatisch de beste raadgever.
Geduld als beleidskeuze
Om zijn visie te onderbouwen haalt Kroes een voorbeeld aan uit Engeland. Mikel Arteta eindigde in zijn eerste twee seizoenen met Arsenal respectievelijk als achtste en vijfde. Dat leek toen onvoldoende voor een club met titeldromen, maar met tijd, vertrouwen en gericht beleid volgde een duidelijke stijgende lijn. Het is een parallel die Kroes belangrijk vindt: structurele groei wint het op termijn van korte pieken of paniekreacties. Dat vergt durf van bestuurders en draagvlak bij fans.
Die benadering past bij de manier waarop Kroes naar teambouw kijkt. Trainers moeten een idee kunnen implementeren, spelers moeten elkaar leren kennen, talenten moeten vertrouwen krijgen. Ajax heeft zijn identiteit altijd ontleend aan ontwikkeling, aan het beter maken van spelers binnen een herkenbare manier van voetballen. Juist in lastige periodes is het zaak om die koers vast te houden.
Waar ligt de grens? De rol van het stadion
Betekent dit dat er geen scenario is waarin het alsnog tot een breuk komt? Kroes is realistisch: er is een grens. Als het volledige stadion zich tegen de trainer keert, dan wordt een situatie snel onhoudbaar. Geïsoleerde fluitconcerten of boegeroep na een slechte wedstrijd zijn iets anders dan massale afwijzing. Dat onderscheid is relevant omdat een club ook moet kunnen opstaan na tegenslag. Maar als het draagvlak structureel wegvalt, moet je handelen.
Die nuance onderstreept het evenwicht waar Ajax naar zoekt: trouw blijven aan een plan, zonder blind te worden voor de werkelijkheid op de tribunes en het veld. Het gaat Kroes er niet om kritiek te sussen. Integendeel, hij geeft toe dat mensen die zeggen dat Ajax al jaren in een lastige fase zit, een punt hebben. Dat is pijnlijk, maar ook het vertrekpunt voor verbetering.
Realisme over de staat van Ajax
De erkenning dat de club uit Amsterdam “al een tijd in de ellende” zit, zoals supporters het formuleren, is betekenisvol. De ploeg presteerde de afgelopen seizoenen grillig, wisselde regelmatig van koers en moest vaak achter de feiten aanlopen. Dat heeft sporen nagelaten: in vertrouwen, ritme en resultaten. Kroes noemt geduld en realisme daarom sleutelwoorden. Heropbouw gaat zelden in rechte lijn omhoog; er zijn stappen vooruit en terug.
Realisme betekent ook: geen luchtkastelen optrekken over directe successen, maar concrete targets formuleren en consequent werken aan beter veldspel, compactheid zonder bal en effectiviteit in de eindfase. Het betekent investeren in duidelijke rollen voor spelers, helderheid in speelwijze en het herstellen van de verbinding met de achterban. Dat vraagt om consistentie in keuzes – ook als de buitenwereld harder schreeuwt dan goed is.
De weg vooruit
Voor Heitinga en zijn staf ligt er een duidelijke opgave: het vertalen van het bestuurlijke vertrouwen naar merkbare progressie in wedstrijden. Meer controle, minder fouten in de opbouw, sneller omschakelen en het beter benutten van kansen – het zijn klassieke thema’s, maar voor een ploeg in opbouw cruciaal. Voor de spelersgroep betekent het: verantwoordelijkheid nemen, groei tonen en elkaar beter maken. Voor de clubleiding: achter de gekozen koers blijven staan en het team de voorwaarden bieden om te slagen.
Als die lijnen bij elkaar komen, groeit het geloof vanzelf terug. Succes is zelden het gevolg van één ingreep, maar van een serie consequente besluiten die elkaar versterken. Dat is de boodschap die Kroes naar buiten brengt. Niet defaitistisch, maar wel met de nuchtere constatering dat het tempo van opbouw niet kan worden opgejaagd zonder risico’s te vergroten.
Vooruitblik
De komende weken worden daardoor belangrijk, maar niet beslissend op één resultaat. Ajax zal moeten laten zien dat het elftal stappen zet in herkenbaarheid en stabiliteit. De directie blijft daarbij op de lijn van vertrouwen en geduld. Alleen als het draagvlak op de tribunes volledig wegvalt, verandert het gesprek. Tot die tijd is het signaal helder: geen paniekvoetbal in de bestuurskamer, wel hard werken aan een elftal dat weer vooruitgaat. Of, zoals Kroes het samenvat: opbouwen kost tijd – en die tijd wil Ajax Heitinga geven.
Kern: Kroes sluit een ontslag van Heitinga op dit moment uit, ondanks luide kritiek. Hij kiest voor continuïteit, wijst op het belang van stabiliteit en vraagt om geduld van achterban en media. Alleen bij een massaal keerpunt in het stadion wordt de situatie onhoudbaar. Tot die tijd is de opdracht intern en op het veld hetzelfde: bouwen, verbeteren en stap voor stap het vertrouwen herstellen.
