Hedwiges Maduro vindt dat Ronald Koeman een verkeerd signaal heeft afgegeven door Frenkie de Jong vóór het duel met Litouwen naar huis te laten gaan. Volgens de oud-international heeft de bondscoach daarmee onbedoeld ruimte gecreëerd voor onderschatting binnen de selectie. Dat stempelde de 2-3-nederlaag tegen Litouwen pijnlijk af, denkt hij.
De Jong vertrok met lichte blessure
De Jong was tegen Polen (1-1) nog van de partij, maar reisde een dag voor de ontmoeting met Litouwen af naar Spanje. De KNVB meldde een lichte blessure als reden. Later bevestigde FC Barcelona dat het om een blessure aan de bilspier gaat, al is er nog geen officiële hersteltijd bekendgemaakt.
Dat de middenvelder ontbrak tegen Litouwen, riep vragen op over het moment en de afweging. De Jong is een vaste waarde bij Oranje en een van de weinige spelers die het spel ritme en rust kunnen geven, zeker tegen compacte tegenstanders die gokken op snelle omschakelingen. Zonder hem moest Koeman puzzelen op het middenveld, met merkbaar minder controle en spelverdelerstalent in de as.
Signaalwerking binnen de groep
Maduro plaatst de kwestie nadrukkelijk in de sfeer van groepsdynamiek en leiderschap. In zijn ogen draait het niet alleen om de fysieke gesteldheid van De Jong, maar ook om de boodschap aan de rest van de selectie. “Als het Frankrijk was geweest, was Frenkie waarschijnlijk gewoon gebleven,” redeneert hij. De oud-trainer begrijpt dat De Jong recent vader is geworden en dat er medische argumenten speelden, maar hij ziet tegelijkertijd de indruk ontstaan dat Litouwen ‘wel even’ verslagen kon worden.
Die perceptie, zegt Maduro, werkt door in een spelersgroep. Zeker als teamgenoten onderling horen of vermoeden dat De Jong komend weekeinde alweer zou kunnen spelen voor zijn club. “Geloof mij maar, dit weekend speelt hij gewoon,” luidt zijn verwachting richting het duel van Barcelona met Valencia. Het is nadrukkelijk zijn inschatting; officieel is er immers niets bekend over een precieze terugkeerdatum. Maar de suggestie dat De Jong snel inzetbaar is bij zijn club, maakt het signaal richting Oranje niet sterker.
Onderstroom van onderschatting
De nederlaag tegen Litouwen voedt volgens Maduro het beeld dat Oranje nog niet in de positie is om met een halve draai te winnen wanneer een sleutelspeler ontbreekt. “Ik denk dat Koeman heeft gedacht: met dit elftal winnen we wel even van Litouwen, maar zover zijn we nog niet,” concludeert hij. In dat licht krijgt de timing van De Jongs vertrek extra lading. Het gaat niet om de vraag of de middenvelder recht had op rust of behandeling, maar om de optelsom van keuzes én de uitkomst op het veld.
Elk topteam loopt risico wanneer automatismen ontbreken, zeker als de tegenstander zich comfortabel voelt in een underdogrol. Litouwen profiteerde optimaal van de gaten die vielen in Oranjes opbouw en schakelmomenten. Daarin speelt De Jong normaal een centrale rol: hij versnelt als het kan, vertraagt als het moet en creëert angles om onder druk uit te voetballen. Zijn afwezigheid maakte dat Oranje vaker koos voor de lange bal of voorspelbare passes, met balverlies en counters tot gevolg.
Balans tussen clubbelang en Oranje
De kwestie raakt aan een breder en terugkerend spanningsveld: de afstemming tussen bondscoaches en clubs over spelers die lichte klachten hebben. Bondsartsen en clubstaven wegen belasting, kalenderdruk en blessurehistorie tegen elkaar af. Soms leidt dat tot preventief ontzien. In andere gevallen speelt mee dat een speler privéomstandigheden heeft, zoals in De Jongs geval de geboorte van zijn kind – een factor die in de menselijke benadering van topsport terecht meeweegt.
Maar zelfs als de medische en persoonlijke redenen valide zijn, blijft de communicatie cruciaal. Wat voor de staf een logische, zorgvuldige beslissing is, kan in de kleedkamer of daarbuiten anders landen. Zeker wanneer resultaten tegenvallen. Dan verschuift de discussie van ‘zorg om de speler’ naar ‘signaal aan de groep’. Maduro adresseert precies die gevoeligheid: het gevoel dat niet alles ondergeschikt is gemaakt aan winnen, of dat de lat niet voor iedereen even hoog ligt in aanloop naar een ogenschijnlijk haalbare wedstrijd.
Wat betekent dit voor Oranje en De Jong?
Voor Koeman rest de dubbele opdracht om sfeer en scherpte snel te herstellen én de balans op het middenveld te herpakken. De Jong blijft, indien fit, een onmisbare schakel. Zijn aanwezigheid maakt het spelplan eenvoudiger uitvoerbaar en geeft andere middenvelders een duidelijker rolverdeling. Tegelijk moet Oranje weerbaar zijn wanneer hij ontbreekt. Dat vraagt om heldere profielen en trainingen die juist die kwetsbare scenario’s simuleren.
Voor De Jong zelf is het zaak zorgvuldig te doseren. Barcelona bevestigde weliswaar de aard van de blessure, maar hield de deur naar een snelle terugkeer op een kier door geen termijn te noemen. Of hij tegen Valencia daadwerkelijk inzetbaar is, zal afhangen van het herstel in de komende dagen. Maduro verwacht van wel; de medische staf beslist. Bij een speler met De Jongs profiel, die veel meters maakt in kleine ruimtes en vaak onder druk wordt aangespeeld, is volledige fitheid geen luxe maar noodzaak.
Reacties en vervolg
In de media zal de discussie over de afweging rond De Jong nog even dooretteren, mede omdat de uitslag tegen Litouwen de keuze onder een vergrootglas legt. Koeman zal er vermoedelijk op wijzen dat spelersgezondheid altijd voorop staat en dat persoonlijke omstandigheden gewicht in de schaal leggen. Hij kan bovendien stellen dat de staf op basis van de informatie van dat moment handelde. Tegelijk is de sport harde spiegel: de nederlaag doet pijn en vraagt om zichtbare correctie.
Voor de groep is de les helder: onderschatting is onbetaalbaar, ook als de bezetting niet optimaal is. Oranje heeft genoeg kwaliteit om wedstrijden te domineren, maar dat vereist discipline, intensiteit en concentratie – met of zonder Frenkie de Jong. De komende interlandperiode zal moeten uitwijzen of de ploeg in staat is die knop snel om te zetten en de kwetsbaarheden in balbezit en restverdediging aan te pakken.
Uiteindelijk draait het om twee lijnen die elkaar moeten vinden: zorg voor de individu en honger van het collectief. De Jong blijft, mits fit, de speler die het verschil in structuur en rust kan maken. Koeman zal er alles aan gelegen zijn om van de pijnlijke avond tegen Litouwen een kantelpunt te maken, niet een patroon. Dat begint bij het herstellen van het vertrouwen in keuzes, het versterken van het interne signaal en het leveren van een overtuigend antwoord op het veld.
Kernachtig samengevat: Maduro ziet in De Jongs vertrek en de daaropvolgende nederlaag een waarschuwing die Oranje serieus moet nemen. De bondscoach mag de zorg voor zijn sterspeler nooit veronachtzamen, maar evenmin de onbedoelde boodschap aan zijn selectie. De volgende interlands bieden een directe kans om die balans te herstellen – het liefst met een fitte Frenkie de Jong in de basis, en anders met een team dat ook zonder hem de regie niet uit handen geeft.
