De beslissing van scheidsrechter Danny Makkelie om in de slotfase van NEC–PSV geen rode kaart te trekken, houdt het Nederlandse voetbal stevig in zijn greep. Het moment rond NEC-spits Kento Shiogai, die tussen twee PSV-verdedigers ten val kwam, leidde tot felle discussies aan talkshowtafels en op sociale media. De vraag die boven de markt hangt: had hier een rode kaart moeten vallen voor het verhinderen van een doorgebroken speler, of was doorgaan een verdedigbare keuze?
Controverse rond de slotfase van NEC–PSV
In een vermakelijk duel in Nijmegen ging het laat in de wedstrijd mis vanuit het perspectief van NEC. Shiogai brak door het centrum en werd van twee kanten aangepakt door Yarek Gasiorowski en Sergiño Dest. De aanvaller kwam ten val, het stadion ging staan, maar Makkelie liet doorspelen. Waar het publiek een fluitsignaal verwachtte, bleef het stil. Geen vrije trap, geen kaart.
Die beslissing riep onmiddellijk vragen op. Was Shiogai een doorgebroken speler met zicht op het doel? Waren er nog andere PSV’ers in de buurt om in te grijpen? En had Makkelie minstens moeten fluiten voor een overtreding? De scheidsrechter koos ervoor het spel door te laten gaan, waarmee de discussie over interpretatie van de regels opnieuw werd aangewakkerd.
Hoe kijken de regels hiernaar?
Volgens de richtlijnen geldt voor het ontnemen van een duidelijke scoringskans (DOGSO) een rode kaart, mits aan enkele criteria wordt voldaan: de afstand tot het doel, de richting van het spel (naar het doel), de kans dat de aanvaller de bal onder controle kan houden en het aantal en de positie van verdedigers tussen de aanvaller en het doel. In Nijmegen leek Shiogai richting goal te gaan, met slechts twee directe belagers naast zich. Dat voedt het idee dat de drempel voor DOGSO mogelijk gehaald werd.
Tegelijk blijft interpretatie een essentieel onderdeel van arbitrage. Hoe zeker was de controle over de bal? Stond er nog een meeschuivende verdediger zó dat de scoringskans niet meer ‘duidelijk’ was? En was de fysieke ingreep genoeg voor een vrijetrap, of betrof het een duel om de bal binnen de grenzen? Exact die afwegingen bepalen of een scheidsrechter ingrijpt met geel, rood of helemaal niet.
Reacties uit het voetbalveld en op sociale media
Collega-scheidsrechter Bas Nijhuis zei in Vandaag Inside dat de keuze onjuist oogde. “Veel arbiters zouden hiervoor fluiten en een rode kaart geven,” was zijn heldere duiding. Op X (voorheen Twitter) klonken vergelijkbare reacties. Daar werd zelfs geopperd dat twee rode kaarten verdedigbaar waren, omdat beide PSV-verdedigers ingrepen. Een terugkerende suggestie was om Makkelie tijdelijk naar de Keuken Kampioen Divisie te sturen, een maatregel die KNVB en scheidsrechterskorpsen soms inzetten als ‘rustmoment’ na een omstreden optreden.
Niet iedereen was het daar mee eens. Een deel van de reacties benadrukte dat duels op snelheid vaak rommelig ogen en dat fysieke contacten niet automatisch een overtreding zijn. Ook werd gewezen op het belang van consistentie: als er niet hard en duidelijk wordt gefloten gedurende de wedstrijd, is het lastig om in de absolute slotfase de lat ineens anders te leggen.
Rol en reputatie van Danny Makkelie
Makkelie behoort al jaren tot de top van de Nederlandse arbitrage en fluit geregeld Europese duels. Met die status gaat extra aandacht gepaard: iedere beslissing wordt gewogen, elke wedstrijd staat onder het vergrootglas. Zijn optredens roepen geregeld discussie op, van spelhervattingen tot disciplinaire maatregelen en zelfs alledaagse details zoals zijn uitstraling of kapsel. Dat hoort bij het vak, maar zorgt er ook voor dat de nasleep van een omstreden moment langer en luider doorklinkt.
Het spanningsveld is bekend: toparbiters moeten ingrijpen wanneer het moet, maar het spel ook laten lopen wanneer het kan. De ene helft van het stadion vraagt om strengere lijn en hogere kaarten, de andere helft vindt dat het voetbal juist gebaat is bij doorkomen. Precies op die dunne lijn balanceert iedere scheidsrechter – en soms pakt dat in de publieke opinie ongelukkig uit.
Wat doet de KNVB met zulke situaties?
Na ieder speelweekend beoordeelt de KNVB samen met de arbitragecommissie de prestaties van scheidsrechters. Daarbij wordt beeldmateriaal geanalyseerd en worden beslissingen besproken, inclusief mogelijke verbeterpunten voor positioning, communicatie en kaartbeleid. Druk vanuit media of sociale platforms is daarbij officieel geen factor, al ontkomt niemand volledig aan de publieke dynamiek.
Regelmatig volgt er een interne evaluatie en soms een tijdelijke pas op de plaats. Dat kan neerkomen op een weekend zonder aanstelling of een wedstrijd in de Keuken Kampioen Divisie. Op het moment van schrijven is er echter geen officiële aankondiging gedaan over een schorsing of degradatie van Makkelie na NEC–PSV. Eventuele maatregelen, als die komen, worden doorgaans pas later in de week zichtbaar bij de aanstellingen voor het volgende speelweekend.
Geen aanwijzingen voor matchfixing
In het rumoer rond omstreden arbitrale momenten steken al snel grote woorden de kop op. Belangrijk om te benadrukken: er zijn geen aanwijzingen of bewijzen dat hier sprake zou zijn van matchfixing. De discussie draait om een interpretatie van een spelsituatie en de toepassing van de regels, niet om integriteitskwesties. Het is goed om die scheidslijn scherp te houden, juist om het vertrouwen in de sport en in de arbitrage te beschermen.
Impact op de wedstrijd en de competitie
Beslissingen in de slotfase voelen zwaarder. Ze kunnen de dynamiek kantelen, zeker als een ploeg met een man meer de laatste minuten ingaat. Voor NEC en PSV geldt dat elk punt in de Eredivisie telt: het middenveld is breed, de subtop is in beweging en aan de kop is elke misstap kostbaar. In zo’n context krijgt een wel of niet gegeven rode kaart extra lading, ook als het om één duel gaat in een lang seizoen.
Voor de scheidsrechtersgroep is dit opnieuw een casus om te bespreken: hoe positioneer je je bij snelle counters? Wanneer is er genoeg zekerheid voor DOGSO? En hoe communiceer je met spelers op het veld, zodat een beslissing – ook al valt die niet in hun voordeel – acceptabeler overkomt? Dat zijn terugkerende thema’s in de professionele ontwikkeling van arbiters.
Vooruitblik: duidelijkheid en consistentie
De verwachting is dat de KNVB intern toelicht hoe zij het moment inschatten en dat de aanstellingen voor het komende weekend inzicht geven in de duiding van Makkelie’s optreden. Of er sprake is van een tijdelijk rustmoment of een reguliere aanstelling, zal vermoedelijk snel duidelijk worden. Voor het grotere plaatje blijft de kern hetzelfde: helderheid in de toepassing van de regels en consistentie in de arbitrage zijn essentieel om zulke discussies te temperen.
De kwestie onderstreept opnieuw hoe fragiel het evenwicht is tussen stevig fluiten en het spel laten lopen. Het incident met Shiogai, Gasiorowski en Dest zal nog even nazinderen in praatprogramma’s en op tijdlijnen. Uiteindelijk draait het om leren en verbeteren – door spelers, coaches én arbiters. Als de evaluatie leidt tot meer duidelijkheid en consistentie, wint het voetbal er op de lange termijn sowieso bij.
Samengevat: het moment in Nijmegen leverde meer vragen dan antwoorden op, maar niet meer dan dat. Er is geen sprake van aantoonbare integriteitsschending; de kern draait om interpretatie van DOGSO en de drempel voor ingrijpen. De bal ligt nu bij de KNVB om met een heldere duiding en toekomstbestendige lijn de rust te laten terugkeren.
